EREveld Goirle
Ontstaan van het Ereveld op de Begraafplaats aan de St. Jansstraat, Goirle (Nrd. Br.)
De oorlog is eindelijk voorbij en hier hebben inmiddels 90 Goirlese en 10 Rielse oorlogsslachtoffers hun laatste rustplaats gevonden voor kortere of langere tijd. Of op het kerkhof bij de andere kerk, Maria Boodschap. Of op het kerkhof in Riel. Verdriet en ellende heeft hier veel samengepakt., maar de oorlogstijden , ze waren niet anders.
Hoe komt Goirle eigenlijk, naast het plaatselijke kerkhof ook aan een Ereveld? De begraafplaats aan de St. Jansstraat in Goirle is voor een gedeelte ingericht als bijzonder Ereveld voor de geallieerde soldaten die sneuvelden in en om Goirle.
Algemene informatie
- Begraafplaats RK Parochie St. Jan.
- Adres: St. Jansstraat Gemeente: Goirle, Provincie: Noord-Brabant
- Coördinaten: 51,518706 5,065785
- Oppervlakte (plm.): 10.200 m²
Status: Hier bevind zich ook een Ereveld voor geallieerde militairen.
Geschiedenis
Het is 27 oktober 1944 en de bevrijding van Goirle is eindelijk een feit. Deze oorlog heeft ongeveer 90 Goirlese burgers en ca. 10 Rielenaren hier en daar het leven gekost. U vindt hun naam, foto (als het kon) en informatie op deze WIKI-MIDDENBRABANT onder de categorie burgerslachtoffers.
Let wel hier vindt u de slachtoffers uit Goirle en Riel. In 1997 is Riel nl. bij Goirle gevoegd. In oorlogstijd hoorde Riel echter bij Alphen. Ook zij splitsten in 1997 en Alphen werd samengevoegd met Chaam.
Op de WIKI midden-Brabant treft u onder de categorieën ook de categorie Militaire oorlogsslachtoffers aan en daarin weer een splitsing Geallieerde slachtoffers en Duitse militaire slachtoffers. Van de 70 geallieerde slachtoffers liggen er 28 op het Ereveld van de Gemeente Goirle. Hoe zijn zij daar gekomen? Een aantal geallieerde slachtoffers zijn meteen al terecht gekomen op het kerkhof van St. Jan. Er is in die tijd contact opgenomen met de Britse Imperial War Graves Commision, nader te noemen IWGC, die de zorg voor deze bijzondere graven op zich nam. Zij hielden in eerste instantie kantoor in Brussel. Later is hun kantoor uitgebreid tot vele ander landen.
Het was het beleid van deze IWGC om de her en der gesneuvelde soldaten bijeen te brengen op grotere kerkhoven. Alle militaire slachtoffers in Goirle zouden op den duur ook op grotere kerkhoven terechtkomen. De toenmalige minister van oorlog verzocht in 1954 burgemeester Elsen van Goirle om hieraan medewerking te verlenen. Het is ook nogal wat om in Europa alle verspreide graven te onderhouden.
- Op het kerkhof van St. Jan in Goirle bevinden zich graven van 28 geallieerde militairen. Dit zijn: 1 Nederlander (Goirlenaar), 23 Britten en 4 Polen.
Na een tijdje echter veranderde de IWGC toch van gedachten. Over heel Europa waren er toch wel erg veel graven te onderhouden. Dit was een haast onmogelijke taak geworden. Men ging hier en daar toch over op kleinere Erevelden. Men stelde voor dat de graven in Goirle konden blijven, maar er zouden wel wat aanpassingen moeten komen. De twee open zijden zouden afgesloten moeten worden en de gehele rechthoek naast de graven zou beplant moeten zijn. Het kostte wel meer grond maar deze minister verzocht burgemeester Elsen toch om eens contact op te nemen met het toenmalige kerkbestuur. De toestemming zou telkens moeten gelden voor 50 jaar, met automatische verlenging, tenminste zolang er stoffelijke overschotten zouden liggen. Dat was allemaal nog niet zo snel geregeld.
B & W vroegen het kerkbestuur om hun medewerking en voegden er een schets bij, zoals het er uit zou moeten komen te zien. Het kerkbestuur echter was het er niet zomaar mee eens. De toenmalige minister vond het te lang duren allemaal, en ging uiteindelijk niet akkoord met het voorstel van het gemeentebestuur van Goirle. Als Goirle bij zijn standpunt bleef, zouden de graven overgebracht worden naar een ander oorlogskerkhof. Burgemeester Elsen ging weer in onderhandeling met het kerkbestuur dat niet erg meewerkte, waarvan in ieder geval pastoor van Riel nogal dwars lag. Uiteindelijk bleek het de bedoeling dat de gemeente de grond van de kerk aankocht.
In januari 1956 schreef de minister dat het plan uitgevoerd zou worden door de IWGC. Na een half jaar kreeg de gemeente een bericht dat de Commissie vasthield aan hun oorspronkelijke plan. Zij wisten inmiddels al dat de gemeente de benodigde grond wilde kopen van het kerkbestuur. De zaken waren intussen wel allemaal geregeld en zo konden de plannen met handtekening en al naar Brussel gezonden worden. Gelukkig kwam dit uiteindelijk dan toch goed.
Er werd grond uit Engeland aangevoerd, In het Engels heette dit: “the deed of conveniance of the ground by the Church Autorities”. ( De Engelse slachtoffers kwamen zo toch in Engelse grond te liggen was de gedachte hierachter.) De werkzaamheden werden uiteindelijk uitgevoerd nog voordat de gemeenteraad een besluit had genomen. Heeft hier de burgemeester geheel zonder de gemeenteraad gehandeld?
In december 1956 werd na bijna tweeëneenhalf jaar definitief achter dit geharrewar een punt gezet, en werd het Ereveld een feit.
Zo is het Ereveld ontstaan en liggen er 27 geallieerden en een Goirlenaar op hun laatste rustplaats. Jaarlijks rond 27 oktober wordt er een speciale herdenking gehouden. Kinderen van een lagere basisschool onderhouden voor de herdenking alle graven.
De 28 personen die op het Ereveld in Goirle, jaarlijks worden allen herdacht rond 27 oktober.
- Allaker, Kenneth Herbert
- Baker, Peter
- Buckley, Robert
- Byrd, William Alfred
- Cridland, Graham Curtis
- Gannon, John
- Gomulka, Stanislaw
- Goodwin, John Ernest
- Graydon, Malcolm Henry
- Hancock, George Harvey
- Hanson, Leslie
- Hardman, Henry
- Hooker, Donald
- Horrocks, James
- Jeeves, Albert Charles
- Patterson, Stanley
- Ratcliff, Kenneth Leslie
- Robinson, Roy Edwin Dennis
- Robson, Albert James
- Sharman, John Thomas (Incl. as van zijn vrouw, later bijgezet)
- Sosnowski, Zygmunt
- Strauch, Kenneth Albert
- Swanton, Eithne
- Tatarczyk, Wiktor
- Topko, Wladyslaw
- Versteden, Antonius Cornelis Wilhelmus
- Wade, Peter Stuart
- Walters, Lionel
Een paar jaar geleden is er een urn toegevoegd en in/of bijgezet bij het graf van haar man John Thomas Sharman.
Daarnaast hebben er enkele Goirlenaren een rustplaats op een Ereveld ver van huis gevonden.
Nederlands Ereveld LOENEN (Nl.)
Ereveld ORLY-LA-VILLE (Fr.)
Nederlands Ereveld PANDU te Bandung (Indonesië)
Nederlands Ereveld MENTENG PULO – Jakarta (Indonesië)
Nederl. Ereveld LEUWIGAJAH – Cimahu (Indonesië)
V.N. Ereveld BUSAN (Zuid-Korea)
Bronnen
- Research/Wiki: G. v.d. Klundert- Bertens
- Redactie: P. Wiercx, B. Loonen, J. v. Gils en Th. Kemmeren.: “DE LAATSTE EER” Uitgave juli 2005, Stichting begraafplaatsen Goirle.