Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.

Leo Bäumler: verschil tussen versies

(Nieuwe pagina aangemaakt met 'Beierse beeldhouwer, maker van de kopstukken van de kerkbanken, waarvoor hij in de periode 1955-1959 in Udenhout woonde. Leo is in 1925 geboren in Weiden. Hij was een ...')
 
 
(21 tussenliggende versies door 5 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
Beierse beeldhouwer, maker van de kopstukken van de kerkbanken, waarvoor hij in de periode 1955-1959 in Udenhout woonde. Leo is in 1925 geboren in Weiden. Hij was een boerenzoon. Eerst leerde hij voor beeldhouwer in hout op de middelbare school. Om zich verder te vormen, ging hij daarna enkele jaren in de leer bij diverse beeldhouwers in Rijnland. In 1950 begon hij een studie aan de academie voor beeldende kunst in Neurenberg. Op de academie kreeg hij onder andere les van professor Hofmann die hem omschreef als: “een veelbelovend vakman met uiterst kunstzinnige inzichten”. De opdracht van de kerkbanken in Udenhout was zijn eerste grote opdracht. Hij kwam tien jaar na de oorlog naar Udenhout en in die tijd lag een Duitser nog gevoelig. Hij nam afstand van de oorlog, die hij een waanzinnige oorlog noemde. Mede daardoor werd hij in die periode al beschreven als een bescheiden en sympathieke kunstenaar. Hij had geregeld contact met de Udenhouters en heeft in die tijd ook Nederlands geleerd. Hij voelde zich thuis in Udenhout, maar wilde er niet “wortel schieten”, zoals hij zelf aangaf. Hij wilde zich verder ontwikkelen als kunstenaar en moest daarvoor verder. Ter afwisseling van zijn werk reisde hij heel Nederland door om zich te oriënteren op de Nederlandse kunst. Het grootste deel van de tijd in Udenhout besteedde hij aan de kopstukken van de kerkbanken. Daarnaast vernieuwde hij ook de kapel van St.-Felix. Hij maakte daarvoor een nieuw altaar, twee communiebanken, sneed een tabernakel en belegde dat met bladgoud. Als bekroning sneed hij ook nog een nieuwe crucifix. Verder maakte hij de koppen van de pomp in de Kreitenmolenstraat. Ook deed hij vele particuliere opdrachten van binnen en buiten Udenhout. Hij maakte onder andere communiebanken voor de St.-Petruskerk van Oirschot. Op het kerkhof van Udenhout maakte hij grafmonumenten voor pastoor Prinsen, Cees de Weijer en voor de familie Vermeer. Toen hij terug was in Beieren ontmoette hij daar Karola Hammer waarmee hij trouwde. Zij kregen zeven kinderen. Hij vestigde zich in Oberköbliz. In Beieren is veel kunst van hem te bewonderen. Hij maakte beeldhouwwerken in hout, steen en brons. Het meeste van zijn werk heeft een christelijke grondslag. Leo Baumler overleed op Goede Vrijdag 22 maart 2008.
+
{{Infobox persoon Udenhout
[[categorie: Personen uit Udenhout|Bäumler, Leo]]
+
| naam          = Leo Bäumler
 +
| afbeelding    = [[Bestand:LeoBäumler.jpg|270px]]
 +
| onderschrift  = Bezig met de Udenhoutse kerkbanken.
 +
}}
 +
 
 +
{{Infobox foto Udenhout
 +
| naam = Leo Bäumler
 +
| afbeelding = [[Bestand:Baumler101.jpg|170 px]]
 +
| onderschrift = }}
 +
 
 +
{{Infobox foto Udenhout
 +
| naam = Leo Bäumler
 +
| afbeelding = [[Bestand:Baumler102.JPG|170 px]]
 +
| onderschrift = }}
 +
=====Beierse beeldhouwer=====
 +
Beierse beeldhouwer, maker van de kopstukken van de [[kerkbanken]], waarvoor hij in de periode 1955-1959 in [[Udenhout]] woonde. Leo is in 1925 geboren in Weiden (D.). Zijn vader had een klein boerderijtje. In 1945 kreeg hij een leerplek als Gezel bij Johann Rösch in Weiden. Nadat hij hier genoeg had geleerd ging hij als gezel werken in het atelier van Phillip August Müller in Heppenheim in het Rheinland, waar hij onder andere leerde beelden en kerstgroepen te snijden. In 1950 begon hij een studie aan de academie voor beeldende kunst in Neurenberg, die vanwege oorlogsschade gevestigd was in Ellingen. Op de academie kreeg hij onder andere les van professor Hermann Schorer die hem omschreef als: “een veelbelovend vakman met uiterst kunstzinnige inzichten”. Na het beëindigen van zijn studie, begon hij een eigen atelier in Regensburg.
 +
 
 +
=====158 unieke kerkbanken=====
 +
Daar haalde [[pastoor Karel Prinsen]] hem vandaan om naar Udenhout te komen. De opdracht van de kerkbanken in Udenhout was zijn eerste grote opdracht. In 1955 lag iemand die Duitser was nog gevoelig bij mensen die de oorlog nog vers in het geheugen hadden. Leo nam afstand van de oorlog, die hij waanzinnig noemde. Mede daardoor werd hij in die periode al beschreven als een bescheiden en sympathieke man en kunstenaar. Hij had graag en geregeld contact met de Udenhouters en heeft in die tijd ook Nederlands geleerd, een taal die hij tot aan zijn dood met trots is blijven spreken en lezen. Hij voelde zich thuis in Udenhout, maar wilde er geen “wortel schieten”. Ter afwisseling van zijn werk en om zich in de kunst der Nederlanden te ontwikkelen reisde hij heel Nederland door, vaak op een oude damesfiets. Het grootste deel van de tijd in Udenhout besteedde hij aan de kopstukken van de kerkbanken. Daarnaast vernieuwde hij o.a. ook de kapel van [[Sint Felix]]. Hij maakte daarvoor een nieuw altaar, twee communiebanken, sneed een tabernakel en belegde dat met bladgoud. Als bekroning sneed hij ook nog een nieuwe crucifix. Verder maakte hij de koppen met de vier windrichtingen voor de dorpspomp in de Kreitenmolenstraat. Ook deed hij vele particuliere opdrachten van binnen en buiten Udenhout. Op het kerkhof van Udenhout staan diverse grafmonumenten die door hem zijn gemaakt.
 +
 
 +
=====De pastorie van Oberköbliz=====
 +
Leo wilde zich verder ontwikkelen als kunstenaar in het beeldhouwen en zag daarvoor in zijn geboortestreek meer mogelijkheden. Bovendien had hij eerder in Weiden Karola Hammer leren kennen waarmee hij bij zijn terugkeer trouwde. Zij kregen zeven kinderen. Hij vestigde zich uiteindelijk in Oberköbliz, waar hij de oude pastorie en bijgebouwen kocht. Leo heeft een zeer groot oeuvre aan werk tot stand gebracht. Vooral in Beieren is veel kunst van hem te vinden. Hij maakte beeldhouwwerken in hout, steen en brons. Het meeste van zijn werk heeft een religieuze grondslag. Leo Bäumler werd geboren op Goede Vrijdag 11 april 1925 in Weiden in der Oberpfalz. Hij overleed op Goede Vrijdag 22 maart 2008 in zijn huis in Oberköblitz.
 +
 
 +
=====Biografie=====
 +
Op 7 september 2018 presenteerde André Witlox een biografie van Leo Bäumler, deel 4 in de serie "Unentse biografieën" van Heemcentrum 't Schoor.
 +
 
 +
(Zie ook Unentse Sprokkels 6 blz. 70 t/m 75.)
 +
(Zie ook "Over de Unentse kerk, 2003")
 +
 
 +
 
 +
 
 +
[[categorie: Personen uit Udenhout|Baumler, Leo]]
 +
[[categorie: Kunst in Udenhout|Baumler, Leo]]
 +
 
 +
[[Categorie:Kerkbanken_Sint-Lambertuskerk]]

Huidige versie van 10 sep 2018 om 22:26

Leo Bäumler
LeoBäumler.jpg
Bezig met de Udenhoutse kerkbanken.


Leo Bäumler
Baumler101.jpg


Leo Bäumler
Baumler102.JPG
Beierse beeldhouwer

Beierse beeldhouwer, maker van de kopstukken van de kerkbanken, waarvoor hij in de periode 1955-1959 in Udenhout woonde. Leo is in 1925 geboren in Weiden (D.). Zijn vader had een klein boerderijtje. In 1945 kreeg hij een leerplek als Gezel bij Johann Rösch in Weiden. Nadat hij hier genoeg had geleerd ging hij als gezel werken in het atelier van Phillip August Müller in Heppenheim in het Rheinland, waar hij onder andere leerde beelden en kerstgroepen te snijden. In 1950 begon hij een studie aan de academie voor beeldende kunst in Neurenberg, die vanwege oorlogsschade gevestigd was in Ellingen. Op de academie kreeg hij onder andere les van professor Hermann Schorer die hem omschreef als: “een veelbelovend vakman met uiterst kunstzinnige inzichten”. Na het beëindigen van zijn studie, begon hij een eigen atelier in Regensburg.

158 unieke kerkbanken

Daar haalde pastoor Karel Prinsen hem vandaan om naar Udenhout te komen. De opdracht van de kerkbanken in Udenhout was zijn eerste grote opdracht. In 1955 lag iemand die Duitser was nog gevoelig bij mensen die de oorlog nog vers in het geheugen hadden. Leo nam afstand van de oorlog, die hij waanzinnig noemde. Mede daardoor werd hij in die periode al beschreven als een bescheiden en sympathieke man en kunstenaar. Hij had graag en geregeld contact met de Udenhouters en heeft in die tijd ook Nederlands geleerd, een taal die hij tot aan zijn dood met trots is blijven spreken en lezen. Hij voelde zich thuis in Udenhout, maar wilde er geen “wortel schieten”. Ter afwisseling van zijn werk en om zich in de kunst der Nederlanden te ontwikkelen reisde hij heel Nederland door, vaak op een oude damesfiets. Het grootste deel van de tijd in Udenhout besteedde hij aan de kopstukken van de kerkbanken. Daarnaast vernieuwde hij o.a. ook de kapel van Sint Felix. Hij maakte daarvoor een nieuw altaar, twee communiebanken, sneed een tabernakel en belegde dat met bladgoud. Als bekroning sneed hij ook nog een nieuwe crucifix. Verder maakte hij de koppen met de vier windrichtingen voor de dorpspomp in de Kreitenmolenstraat. Ook deed hij vele particuliere opdrachten van binnen en buiten Udenhout. Op het kerkhof van Udenhout staan diverse grafmonumenten die door hem zijn gemaakt.

De pastorie van Oberköbliz

Leo wilde zich verder ontwikkelen als kunstenaar in het beeldhouwen en zag daarvoor in zijn geboortestreek meer mogelijkheden. Bovendien had hij eerder in Weiden Karola Hammer leren kennen waarmee hij bij zijn terugkeer trouwde. Zij kregen zeven kinderen. Hij vestigde zich uiteindelijk in Oberköbliz, waar hij de oude pastorie en bijgebouwen kocht. Leo heeft een zeer groot oeuvre aan werk tot stand gebracht. Vooral in Beieren is veel kunst van hem te vinden. Hij maakte beeldhouwwerken in hout, steen en brons. Het meeste van zijn werk heeft een religieuze grondslag. Leo Bäumler werd geboren op Goede Vrijdag 11 april 1925 in Weiden in der Oberpfalz. Hij overleed op Goede Vrijdag 22 maart 2008 in zijn huis in Oberköblitz.

Biografie

Op 7 september 2018 presenteerde André Witlox een biografie van Leo Bäumler, deel 4 in de serie "Unentse biografieën" van Heemcentrum 't Schoor.

(Zie ook Unentse Sprokkels 6 blz. 70 t/m 75.) (Zie ook "Over de Unentse kerk, 2003")