Toon van Asveldt

Assisië

Toon van Asveldt

Een mooi voorbeeld van een geweldige band tussen een bewoner en zijn familie is die van de familie Van Asveldt uit Vught. Wout en Dien van Alphen – van Asveldt en Thea van Asveldt – van Son halen dierbare herinneringen op:

Opgegroeid in Vught

Toon van Asveldt is geboren op 10 januari 1941 in Vught, als jongste in een gezin van vijf kinderen. Vader boerde aanvankelijk dicht bij het centrum, waar moeder volop kon genieten van de sociale contacten. Hier is Toon opgegroeid. Maar vanwege de gemeentelijke bestemmingsplannen kon de familie in 1959 een nieuwe boerderij bouwen en bewonen in de polder. Toon kon niet praten en hij is niet naar school gegaan. Hij was altijd thuis. Hij sliep boven, maar hij kon zelf geen traplopen. Zus Dien droeg Toon elke avond op haar rug naar boven en ’s morgens op haar rug weer naar beneden. Dien zegt hierover later: “We hebben onze Toon verwend. Hij hoefde maar op de tafel te tikken en hij kreeg drinken of wat hij nodig had”. De ouders werden ouder en Toon was 23 jaar toen de familie een nieuwe huisarts kreeg. De nieuwe huisarts zag de situatie aan en zei “Zo kan het niet met die knul”. Vader had dat al veel eerder gewild, toen Toon 8 jaar was, maar toen kwam de hele familie erop tegen. De huisarts schakelde een sociaal werkster in en dat leidde ertoe dat Toon op 2 november 1964 naar Huize Assisië in Biezenmortel verhuisde. Moeder kon de nieuwe situatie maar moeilijk aan en overleed korte tijd later. Toon liet als altijd zijn emoties nauwelijks blijken, alsof er geen diepte- en hoogtepunten in het leven zijn. En waarschijnlijk was Toon gewoon gelukkig op Huize Assisië. Thuis was hij altijd onderwerp van gesprek, op Assisië zat hij tussen zijn gelijken, werd er niet meer in zijn bijzijn over hem gesproken en hij vond op Assisië natuurlijk de regelmaat die hij zo broodnodig had. Toon was altijd op of nabij de afdeling. Hij werd niet ingezet op de Activering, want hij was gewoon gelukkig als hij de hele dag op zijn stoel kon zitten, liefst met z’n benen op een tafeltje of een bank. Hij heeft even een mondharmonica gehad, maar die gebruikte hij alleen om de tafel mee te beschadigen. Toon heeft precies 36 jaar op Assisië gewoond. Hij overleed eind oktober 2000, waarna hij op 1 november werd begraven bij zijn ouders op het kerkhof in Vught.

Elke week familiebezoek

Vanaf de eerste week dat Toontje op Assisië woonde, heeft de familie 36 jaar lang elke week Toontje bezocht, in elk geval op zondag en vaak ook op woensdag. Er kwam een vast ritme waarbij vooral zwager en zus Wout en Dien van Alphen – van Asveldt en lievelingsbroer en schoonzus Adriaan en Thea van Asveldt – van Son een ritme hadden van om de twee weken op bezoek te gaan bij Toon. De familie nam steevast aardbeien mee. Daar genoot Toon van. Thea had zelf aardbeien in de moestuin, die zij gereed maakte en in de diepvries bewaarde. De eerste 26 bakjes waren “voor onze Toon”, om de twee weken een bakje. Toon werd thuis “onze Kloris” genoemd en als iemand vroeg naar die eerste 26 bakjes aardbeien, dan was het steevaste antwoord: “Die zijn voor onze Kloris”. Wout en Dien en Adriaan en Thea waren ook altijd bij Toon op de afdeling bij het Sinterklaasfeest, bij het Kerstfeest, bij andere bijzondere dagen, natuurlijk op de verjaardag van Toon en ze gingen ook mee als begeleiding met uitstapjes Soms ging Toon mee op familiebezoek in Vught.

Familie van de hele afdeling

Zo’n permanente innige band tussen een bewoner en zijn familie is meer uitzondering dan regel. Dat gold ook op de afdeling van Toon. Adriaan, Dien, Wout en Thea waren om die reden niet alleen de familie van Toon, maar de familie van de hele afdeling, van alle bewoners op die afdeling. Maar hun eigen Toon had een streepje voor. Die kreeg aardbeien. Toon had inkomsten en hield netto geld over, waarover de familie moest besluiten. Alle jaren heeft de familie een gedeelte van het geld van Toon gebruikt om in overleg met de leiding goederen aan te schaffen die de afdeling en alle bewoners ten goede kwamen.

Hechte band met Jan Teurlings

In dezelfde week dat Toon op Assisië ging wonen, op de afdeling Antonius, had Jan Teurlings daar zijn eerste werkdag op Assisië. Er is een hele hechte band ontstaan tussen Jan en Toon en zijn familie. “Jan was een zachtmoedige man met oog voor de mens, Jan was lief voor Toon”. En of het zo moest zijn had Jan dienst op de avond dat Toon onwel werd en de nacht erop overleed.