Sapperlootje

Andre Witlox vertelt over Sapperlootje, een operette van het jongenskoor koor Gaudeamus.

De titel van deze operette was: ,,Sapperlootje, het duiveltje met het gouden hart". Ze werd opgevoerd om pastoor Prinsen aan geld voor zijn kerkbanken te helpen. Het was een operette waarin veel engelen en duivels speelden. Uiteindelijk ging het erom, in de keuze tussen goed en kwaad, het zieltje van Sapperlootje in de hemel te krijgen in plaats van in de hel. Een aantal liederen herinner ik me nog zoals: “Zeg bliksem en donder, zeg haal me de dood, daar heb je verdorie meneer Sapperloot” en “Hij moet, moet, moet met ons in de hel belanden bij Heintje Pek, rekketekketek, rekketekketek, rek, tek, tek. Hij zal, zal, zal er fel en eeuwig branden bij Heintje Pek, rekketekketek, rekketekketek, rek, tek, tek. Hij moet belanden in de hel en zal er branden fel, fel, fel. Er branden fel in de hel, hel, hel”. En ergens in de teksten moesten de duiveltjes dan zingen “boos en fel” . Op het allerlaatst moest ik de hoofdrol Sapperlootje overnemen van Karel Schoonus die ziek was geworden. Maar omdat ik alle repetities had meegemaakt en wij thuis met elkaar voortdurend de liedjes zongen was dat overnemen geen probleem. Ik herinner me dat ik enkele dagen voor de generale repetitie iedere dag brood mee moest nemen voor de middagpauze en ook onder schooltijd moest oefenen. Later werd Sapperlootje ook opgevoerd in Loon op Zand en mochten wij gaan kijken. Het Loonse dialect wekte grote hilariteit bij ons; zeiden wij nog netjes “boos en fel” in Loon op Zand was “Bóés en fèll” de uitspraak. Wij lachten ons een bult en vonden dat wij het veel beter hadden gedaan. Onze fraters letten heel bijzonder op een goede, duidelijke uitspraak die zo dicht mogelijk bij ABN kwam. Niet eenvoudig want altijd spraken we het Unents dialect. “Het is geen aaaaiii maar eiiiiii”, hoor ik frater Victricius nog altijd zeggen. Het is me later vaak van pas gekomen...