Academie voor Toegewijde Zorg

Peter Nouwens was in 2005 de oprichter van de Academie voor Toegewijde Zorg. De academie moet een uitweg vormen voor wat hij ervaart als de verkilling van de zorg. De zorg wordt gereduceerd tot een product waar een tarief aan verbonden is. Dat miskent het relationele karakter van de zorg. Dat is een sta-in-de-weg voor het ‘herstel van het gewone leven’.

Toegewijde zorg was uitgerekend het leidmotief van de Broeders Penitenten. In het boek “Veertig jaar vooruit”, dat in 2015 is gepubliceerd bij gelegenheid van het afscheid van Peter Nouwens na 40 dienstjaren en na 19 jaar algemeen directeur van de organisatie te zijn geweest, blikt hij terug op het werk van de Broeders penitenten: De broeders hebben ruim honderd jaar geleden, terwijl nog maar weinig mensen in de samenleving daar warm voor liepen, erkend dat mensen met een verstandelijke beperking ondersteuning nodig hebben, een eigen plek. Dat is ongelooflijk belangrijk geweest. Dat zie je nu ook in landen als Polen en Roemenië. Daar zie je dat mensen pas in hun zorgbehoefte erkend worden als er ergens een gebouw is waarop een bordje ‘verstandelijke gehandicaptenzorg’ hangt. En dan zeggen wij, vanuit onze kennis van nu: dat moet je niet doen, dat is ouderwets. Maar die plek is wel degelijk van groot belang. Zo was het ook in 1904. Zij zagen dat die mensen geen plek vonden. Zij zagen het maatschappelijk probleem, maar ze deden meer. Ze gingen tegen de tijdsgeest in. De broeders zeiden: Dit zijn onze jongens. Daar gaan we mee aan de slag. De broeders gingen de mannen onderwijzen, terwijl dat helemaal niet gevraagd werd. Ze zetten ze aan het werk, iets wat niemand daarvoor eigenlijk deed. Ze wilden van de mannen meer mens maken, ze wilden ze een volledig bestaan bieden. Ze wilden iets toevoegen aan het bestaan van de jongens. Dat was in zeker opzicht tegendraads. De broeders deden het werk uit overtuiging. Dat heeft me altijd aangesproken. Dat is voor mij ook altijd Prisma geweest. Doen, niet ouwehoeren, gewoon aanpakken. Dat heeft met passie, met toewijding te maken. Daarom verwijs ik altijd naar de broeders, omdat we in een traditie staan, wat mij betreft een hele rijke traditie. Natuurlijk is er ook van alles op aan te merken geweest, en natuurlijk deden de broeders ook vreemde dingen, maar de gedrevenheid, de overgave, het aanpakken, de toewijding, dat zijn zaken die ook nu cruciaal zijn in de zorg. Dat zijn waarden waar prisma op gegrondvest is en die je dus gerust mag blijven koesteren.