Sjel de Bruijckere: verschil tussen versies
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | <foto><beeldonline>580dee06-0263-4755-9bb1-dcd494d6c3b3</beeldonline></foto> '''Sjel de Bruijckere''' (Kaatsheuvel 1928) begon zijn loopbaan als voetballer bij [[RKSV Sarto]] en maakte de overstap naar [[Willem II]]. Daar ontpopte hij zich tot een keiharde, maar vooral technisch begaafde voorhoedespeler. Hij maakte deel uit van de Willem II-formatie die in 1952 en 1955 landskampioen werd. De Bruijckere werd met [[Jan van Roessel]] en Jan Brooijmans gerekend tot het ‘gouden binnentrio’ van de club. In 167 wedstrijden bij Willem II maakte hij tachtig doelpunten. Tussen 1954 en 1956 speelde De Bruijckere zeven vriendschappelijke interlands met het Nederlands elftal, waarin hij twee keer scoorde. Hiermee is hij nog altijd recordinternational van Willem II. In 1956 kreeg hij een riant aanbod van een Zwitserse club, maar Willem II wilde hem niet laten vertrekken. De Bruijckere emigreerde derhalve naar Australië, omdat hij dan na drie maanden transfervrij zou zijn. ‘Down under’ speelde hij nog voor de club Wilhelmina maar heimwee bracht hem terug naar Nederland en Willem II. Hij kon hier echter niet meer aarden, en na zijn laatste interland tegen België vertrok De Bruijckere in 1958 definitief naar Australië. | + | <foto><beeldonline>580dee06-0263-4755-9bb1-dcd494d6c3b3</beeldonline></foto> '''Sjel de Bruijckere''' (Kaatsheuvel 1928) begon zijn loopbaan als voetballer bij [[RKSV Sarto]] en maakte de overstap naar [[Willem II]]. Daar ontpopte hij zich tot een keiharde, maar vooral technisch begaafde voorhoedespeler. Hij maakte deel uit van de Willem II-formatie die in 1952 en 1955 landskampioen werd. De Bruijckere werd met [[Jan van Roessel]] en [[Jan Brooijmans]] gerekend tot het ‘gouden binnentrio’ van de club. In 167 wedstrijden bij Willem II maakte hij tachtig doelpunten. Tussen 1954 en 1956 speelde De Bruijckere zeven vriendschappelijke interlands met het Nederlands elftal, waarin hij twee keer scoorde. Hiermee is hij nog altijd recordinternational van Willem II. In 1956 kreeg hij een riant aanbod van een Zwitserse club, maar Willem II wilde hem niet laten vertrekken. De Bruijckere emigreerde derhalve naar Australië, omdat hij dan na drie maanden transfervrij zou zijn. ‘Down under’ speelde hij nog voor de club Wilhelmina maar heimwee bracht hem terug naar Nederland en Willem II. Hij kon hier echter niet meer aarden, en na zijn laatste interland tegen België vertrok De Bruijckere in 1958 definitief naar Australië. |
[[Categorie:Tilburgs_Lexicon]] | [[Categorie:Tilburgs_Lexicon]] | ||
Versie van 20 nov 2012 om 22:17
Media Not found
Sjel de Bruijckere (Kaatsheuvel 1928) begon zijn loopbaan als voetballer bij RKSV Sarto en maakte de overstap naar Willem II. Daar ontpopte hij zich tot een keiharde, maar vooral technisch begaafde voorhoedespeler. Hij maakte deel uit van de Willem II-formatie die in 1952 en 1955 landskampioen werd. De Bruijckere werd met Jan van Roessel en Jan Brooijmans gerekend tot het ‘gouden binnentrio’ van de club. In 167 wedstrijden bij Willem II maakte hij tachtig doelpunten. Tussen 1954 en 1956 speelde De Bruijckere zeven vriendschappelijke interlands met het Nederlands elftal, waarin hij twee keer scoorde. Hiermee is hij nog altijd recordinternational van Willem II. In 1956 kreeg hij een riant aanbod van een Zwitserse club, maar Willem II wilde hem niet laten vertrekken. De Bruijckere emigreerde derhalve naar Australië, omdat hij dan na drie maanden transfervrij zou zijn. ‘Down under’ speelde hij nog voor de club Wilhelmina maar heimwee bracht hem terug naar Nederland en Willem II. Hij kon hier echter niet meer aarden, en na zijn laatste interland tegen België vertrok De Bruijckere in 1958 definitief naar Australië.