George Willem van Heukelom: verschil tussen versies
| Regel 17: | Regel 17: | ||
[[categorie:architecten|Heukelom, George Willem van]] | [[categorie:architecten|Heukelom, George Willem van]] | ||
| + | [[Categorie:Architecten_Tilburg]] | ||
[[Categorie:Tilburgs_Lexicon]] | [[Categorie:Tilburgs_Lexicon]] | ||
Versie van 9 dec 2020 om 11:08
| George Willem van Heukelom | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Nationaliteit | Nederlands | |
| Geboortedatum | 1870 | |
| Geboorteplaats | Tilburg | |
| Overlijdensdatum | 1952 | |
| Overlijdensplaats | Utrecht | |
Ingenieur en architect Van Heukelom trad in 1891 in dienst bij de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen. Aanvankelijk bouwde hij bruggen, perrons en stationsoverkappingen, dat laatste onder meer voor de stations van Vlissingen, Utrecht en Den Bosch. Daarna bouwde hij de stations van Hengelo (1899-1902), Baarle-Nassau (vanaf 1903) en Roosendaal (1907). Tussen 1909 en 1913 werkte hij aan de lijn Eindhoven-Weert, aan de stations in Eindhoven, Weert, Geldrop, Heeze, Maarheze, Tongelre en Sterksel en aan vier bruggen over de Zuid-Willemsvaart. In 1913 werd Van Heukelom chef van de Dienst van Weg en Werken en tussen 1912 en 1915 bouwde hij het station van Maastricht. In 1921 ontstond zijn bekendste creatie, het Derde Administratiekantoor van de Staatsspoorwegen (‘De Inktpot’) in Utrecht. Daarnaast restaureerde hij kerken en monumentale gebouwen, waaronder de Utrechtse Domtoren (vanaf 1922), de Martinikerk in Groningen (1936-1948) en de Grote Kerk in Breda (1948-1952). Van Heukelom ontving in 1917 een eredoctoraat in de Technische Wetenschappen aan de Technische Hogeschool te Delft.