Gedicht: (Herinneringen aan) de Berkhoek

Martin de Ruijter

Voor mijn goede vriend Sjef Kemps

• Wandelend door de bruintinten van de Berkhoek
• doemt een lange kapelaansrok op
• met ontelbare knopen tot aan de grond toe
• een zwart en zwaar vergrendeld massief dat eerder suggereert dat
• er niet dan wél een lichaam
• onder verborgen gaat
• het bleke, op een witte boord geprikte hoofd,
• prevelt gebeden maar de lettergrepen
• raken verstrikt in speeksel waardoor
• de woorden op de grond uiteen spatten voordat ze
• kunnen worden vergeten of
• verhoord

• als kind raapte ik er eikels die ik naar
• de kapelaan bracht
• hij gaf een kwartje per kilo en voerde ze aan
• de herten die met wat kleinvee in een weitje graasden
• dat het ernaast gelegen statige parochiehuis
• wat moest verluchtigen

• De Berkhoek, een tussen akkers gelegen
• zwaar ademende landweg met kronkels als
• door jicht aangetaste botten die
• elk verschiet blinderen

• van licht en lucht verstoken
• ingeperst tussen donkere eiken
• bungelt de landweg als
• een piepende long
• aan de rand van het dorp

• maar ook
• een straat als een hoogmis ingeklemd tussen
• dwingende pilaren
• hier en daar boerderijen, wat op afstand verscholen
• achter beuken als donderwolken
• die de zonden uit de wind houden en
• het weinige daglicht rauw lusten

• Ik vermoed appelbomen in de tuinen, peren, noten,
• niet de blijdschap van bessen
• hier wordt aan de dingen zwaar getild
• de beuken verraden verdriet dat niet wil rusten
• gordijnen beschermen de hoofdgetuigen

• De bomen waaien in de maat en volgens plan.
• Koppig geworden door weer en wind,
• breken hun takken nog liever
• dan dat ze buigen

• De weg mag kronkelen
• de eiken staan er als in één rechte lijn langs
• en niet alsof ze ooit zijn aangeplant maar
• als notariële heren die er meteen
• zo
• zijn
• gaan
• staan
• ze kondigen komende kou aan
• streng tot in alle takken en twijgen

• nog voor zonsondergang
• valt hier de schemer in
• waar de zon te kort schiet
• verbreekt de dichter het zwijgen
• en bezingt het einde van de weg
• haar roemloos lot
• want de Berkhoek
• die aan de arm van de spoorbaan
• meeloopt naar het zuiden
• wordt tenslotte
• door een onbewaakte overweg
• ruwweg afgeknot

• Natgeregend
• niets was mooier
• dan natgeregend thuiskomen
• uit de Berkhoek
• je handen aan de kolenkachel warmen
• je haar drogen
• de kwartjes tellen
• aardappelen eten