Cornelis Verhoeven: verschil tussen versies
| Regel 7: | Regel 7: | ||
|} | |} | ||
| − | '''Cornelis Verhoeven''' (1928-2001) was leraar, professor, schrijver en dreutelaar, zoals hij zichzelf graag noemde. Hij had er een hekel aan om Brabander genoemd te worden, hij was en bleef Udenhouter, ook al woonde hij in Den Bosch. Cornelis Verhoeven was hoogleraar wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam. Hij heeft vele cultuurfilosofische boeken geschreven, vooral geschriften over de Nederlandse taal. Hij heeft daarvoor in 1980 de hoogste literaire onderscheiding van Nederland ontvangen, de P.C. Hooftprijs. Een van zijn vele boeken is “Herinneringen aan mijn moedertaal”, de taal zoals Kees van Jan van | + | '''Cornelis Verhoeven''' (1928-2001) was leraar, professor, schrijver en dreutelaar, zoals hij zichzelf graag noemde. Hij had er een hekel aan om Brabander genoemd te worden, hij was en bleef Udenhouter, ook al woonde hij in Den Bosch. Cornelis Verhoeven was hoogleraar wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam. Hij heeft vele cultuurfilosofische boeken geschreven, vooral geschriften over de Nederlandse taal. Hij heeft daarvoor in 1980 de hoogste literaire onderscheiding van Nederland ontvangen, de P.C. Hooftprijs. Een van zijn vele boeken is “Herinneringen aan mijn moedertaal”, de taal zoals Kees van Jan van Bètjes, zoals Cornelis Verhoeven in Udenhout werd genoemd, heeft leren spreken toen hij opgroeide in de Kuil en waarover hij een prachtig essay heeft geschreven in het boek van Heemcentrum ‘t Schoor ‘Over d’n Unent’. In 2004 publiceerde kunstenares Nelleke de Laat het boek "Kees van Jan van Bètjes, een Brabantse filosoof", waarin zij herinneringen ophaalt aan Verhoeven. |
==Zie ook== | ==Zie ook== | ||
Versie van 17 dec 2013 om 23:36
|
|
Cornelis Verhoeven (1928-2001) was leraar, professor, schrijver en dreutelaar, zoals hij zichzelf graag noemde. Hij had er een hekel aan om Brabander genoemd te worden, hij was en bleef Udenhouter, ook al woonde hij in Den Bosch. Cornelis Verhoeven was hoogleraar wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam. Hij heeft vele cultuurfilosofische boeken geschreven, vooral geschriften over de Nederlandse taal. Hij heeft daarvoor in 1980 de hoogste literaire onderscheiding van Nederland ontvangen, de P.C. Hooftprijs. Een van zijn vele boeken is “Herinneringen aan mijn moedertaal”, de taal zoals Kees van Jan van Bètjes, zoals Cornelis Verhoeven in Udenhout werd genoemd, heeft leren spreken toen hij opgroeide in de Kuil en waarover hij een prachtig essay heeft geschreven in het boek van Heemcentrum ‘t Schoor ‘Over d’n Unent’. In 2004 publiceerde kunstenares Nelleke de Laat het boek "Kees van Jan van Bètjes, een Brabantse filosoof", waarin zij herinneringen ophaalt aan Verhoeven.