Cornelis Verhoeven
| Cornelis Verhoeven | ||
|
Cornelis Verhoeven (1928-2001) was leraar, professor, schrijver, filosoof, essayist en dreutelaar, zoals hij zichzelf graag noemde. Hij had er een hekel aan om Brabander genoemd te worden. Hij was en bleef Udenhouter, ook al woonde hij in Den Bosch. Cornelis Verhoeven was hoogleraar wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam. Hij heeft vele cultuurfilosofische boeken geschreven, vooral geschriften over de Nederlandse taal. Hij heeft daarvoor in 1980 de hoogste literaire onderscheiding van Nederland ontvangen, de P.C. Hooftprijs. Ook kreeg hij onder meer de Anne Frankprijs. Een van zijn vele boeken is “Herinneringen aan mijn moedertaal”, de taal zoals Kees van Jan van Bètjes, zoals Cornelis Verhoeven in Udenhout werd genoemd, heeft leren spreken toen hij opgroeide in de Kuil en waarover hij een prachtig essay heeft geschreven in het boek van Heemcentrum ‘t Schoor ‘Over d’n Unent’. In 2004 publiceerde kunstenares Nelleke de Laat het boek "Kees van Jan van Bètjes, een Brabantse filosoof", waarin zij herinneringen ophaalt aan Verhoeven.
De literaire nalatenschap van Cornelis Verhoeven werd in 2008 overgedragen aan het Haags Letterkundig Museum. Daarbij bevinden zich 245 essays die hij al in de jaren vijftig schreef, maar nooit gepubliceerd zijn.