Bikkers, Cornelis Gerardus

	Cees Cornelis Gerardus Bikkers
Adres	Bergstraat 88
Woonplaats	Goirle
Overlijdensdatum	03-05-1945
Bijzonderheden	Scheepsramp Cap Ancona. Zeemansgraf Lübecker Bocht-Gedenkboek 34

BEVRIJD VAN DE VERGETELHEID

Hoewel het meer dan 75 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog blijft het belangrijk de slachtoffers te herdenken. We willen, door hun verhaal te vertellen, deze slachtoffers eren en de herinnering aan hen levend houden.

Burgerslachtoffers van Goirle zijn personen die ten tijde van deze oorlog in Goirle woonachtig waren en door oorlogshandelingen om het leven kwamen. Hiermee worden bedoeld slachtoffers van beschietingen, Goirlese militairen, gedwongen tewerkgestelden, en zij die in concentratiekampen terecht kwamen. En dit alles in de periode 1940-1945.

Alle Goirlese burgerslachtoffers van deze oorlog zijn opgenomen in deze Wiki Midden-Brabant en we streven er naar van ieder van hen een levensbeschrijving en foto op te nemen. Deze persoon is een van hen.

Achtergrond

Cees Bikkers geboren 25 januari 1925 in Goirle in het gezin van Harmanus Bikkers (Steenwijksmoer, Coevorden 1892-† Goirle 1979) fabrieksarbeider en Petronella Antonia (Pietje) Eijsermans (Goirle 1888 - †1973). Zij had een snoepwinkeltje in Goirle. Menigeen herinnert zich dat nog wel, Zij huwden 26-06-1916 te Goirle en kregen samen 5 kinderen, waarvan de middelste amper 8 maanden oud is geworden. Cees is het 3de kind die in dit gezin geboren is. In Goirle heeft hij nog even gewerkt als bloemist/ arbeider. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij lid van de Nederlandse Arbeids Dienst (NAD) (zie toelichting).

Gebeurtenis

Tijdens de Duitse bezetting wordt hij opgeroepen tot de Arbeitseinsatz en te werk gesteld in de werkkampen Beenderibben in Wetering bij Blokzijl en Zwarte Meer in de Noordoostpolder. Hij onttrekt zich aan de opgelegde verplichting en duikt onder bij een oom in Coevorden. Hier wordt hij echter door de Duitsers alsnog gearresteerd en via Ommen en Amersfoort is Cees op 10 september 1944 naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg (Dld) gedeporteerd.

In een van zijn laatste brieven schreef hij nog dat zijn overplaatsing waarschijnlijk niet door zou gaan.

“Ik hoop dat je zo vlug als je kunt een brood stuurt want ’t mijne is op.”

Cees Bikkers, vlak voordat hij werd opgepakt in 1944.

In de laatste dagen van april 1945 (de bevrijding is in zicht) wordt dit kamp door de Duitsers geëvacueerd. Duizenden gevangenen worden ingescheept op drie schepen: de S.S. Cap Arcona, dat buitengaats bij Neustadt voor anker ligt wordt door de Duitse marine gevorderd. de S.S. Deutschland en de S.S. Thielbek.

Op 3 mei 1945 verschenen tegen half drie in de middag Britse jachtbommenwerpers in de lucht, die de schepen met raketten en bommen aanvielen, waarna deze binnen het uur brandend ten onder gingen. De vliegers meenden met vluchtende Duitse eenheden te doen te hebben, omdat de Duitse oorlogsvlag werd gevoerd en aan dek uitsluitend Duitse militairen te zien waren. De gevangenen waren in de ruimen opgesloten. Aan boord van de vier grote schepen en enkele kleine schuiten, met gevangenen uit o.a. het concentratiekamp Stutthof bij Danzig, bevonden zich bijna 10.000 mensen. Tijdens en na het bombardement heerste er een onbeschrijfelijke chaos. Alles bij elkaar komen er 5000 slachtoffers om bij het zinken van de S.S. Cap Arcona waaronder Cees Bikkers en nog eens 2000 aan boord van de S.S. Thielbek. Het is daarmee een van de grootste scheepsrampen van de Tweede Wereldoorlog. De stoffelijke resten zijn lang niet alle geborgen. Van de stoffelijke resten, die konden worden geborgen, ligt een groot deel op de internationale begraafplaats te Haffkrug en op het strand bij Neustadt. Hier werd een monument opgericht ter nagedachtenis van de duizenden ongelukkigen, die na vele jaren van gevangenschap de bevrijding toch niet mochten beleven.

Cees, Cornelis Gerardus Bikkers is 20 jaar geworden.

Jaren van onzekerheid kwelden zijn ouders. Pas in 1950 kwam het bericht dat "moet worden aangenomen" dat Cornelis is overleden als gevangene van Neuengamme, niet eerder dan 15 maart 1945, doch uiterlijk 3 mei 1945". (Brief Rode Kruis 3.1.1950)

Toelichting

Vlgs. WIKIPEDIA "Wat was de NAD eigenlijk? en wie sloten zich daar bij aan?"

Op 15 juli 1940 trad de Opbouwdienst in werking. Doel was om de rest van de Nederlandse krijgsmacht naar de burgermaatschappij over te brengen om de werkeloze soldaat te helpen zijn krachten aan de wederopbouw van zijn land te wijden. De bezetter had echter van het begin af aan de intentie om de Opbouwdienst in een later stadium tot Arbeidsdienst te transformeren. Gesteld kan worden dat de Opbouwdienst, zowel door de ideologische instelling van het kader als van de grote meerderheid van de leden en ondanks de eigenlijke intentie van de Duitse oprichters, een strikt Nederlandse instelling bleef. De voormalige militairen waren Nederlandse mannen, die de Opbouwdienst accepteerden als een sociaal vangnet, maar verder anti-Duits dachten en bleven denken.

Herdenkingsmonumenten

Externe links

Bronnen

Regionaal Archief Tilburg: Geboorteakte, Gezinskaarten
Stg. Erfgoed Goirle “De Vyer Heertganghen”
Werk reeds gedaan door o.a. Gerrit Kobes
Wikipedia/Nederlandse Arbeidsdienst;
696 Archief van het Gemeentebestuur van Goirle, 1803-1945, inv.nr. 314;
Archief Nederlands Roode Kruis, Den Haag.

Literatuur

“Goirle 1940-1945 Een grensdorp bedreigd, bezet en bevrijd…..” Uitgave 1994 door Heemkundige Kring “De Vyer Heertganghen" te Goirle.

Auteurs: Piet de Bont, Jef van Gils, Gerrit Kobes, Piet Wiercx

Navigatie

Hulpmiddelen