Bikkers, Cornelis Gerardus

	Cornelis Gerardus Bikkers
	Cees Bikkers
Geboortedatum	25-01-1925
Geboorteplaats	Goirle
Adres	Bergstraat 88
Woonplaats	Goirle
Overlijdensdatum	03-05-1945
Plaats van overlijden	Lübeckerbocht bij kdo. Neustadt, Neuengamme (DE)
Bijzonderheden	Scheepsramp Cap Ancona. Zeemansgraf Lübecker Bocht-Gedenkboek 34

BEVRIJD VAN DE VERGETELHEID ------------------------ OPDAT WE ZE NIET VERGETEN.

Hoewel het inmiddels meer dan 75 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog en de oorlog(en) daarna tot ca. 1950, blijft het belangrijk al deze Goirlese en Rielse slachtoffers van die tijd te herdenken. Hiermee worden o.a. bedoeld: slachtoffers van beschietingen, zij die in concentratiekampen terecht kwamen, gedwongen tewerkgestelden, militairen en andere voorkomende situaties. Al deze burger- en militaire slachtoffers van Goirle en Riel zijn personen die hier geboren zijn of ten tijde van de oorlog(en) woonachtig waren en/of door oorlogshandelingen hier of elders om het leven kwamen.

G. Kobes schreef in 2016:

“Ik wil U herinneren aan de slachtoffers in Goirle en Riel gevallen onder de burgerbewoners. De prijs is onvoorstelbaar hoog, in vele gezinnen is een lege plaats gekomen."

We willen door hier hun verhaal te vertellen, hun afbeelding te plaatsen, deze slachtoffers eren en de herinnering aan hen levend houden.

Cees Bikkers is een van hen. Hij werd 20 jaar.

Achtergrond

Cees Bikkers geboren 25 januari 1925 in Goirle in het gezin van Harmanus Bikkers (geb. Steenwijksmoer, Coevorden 1892 - gest. Goirle 1979) fabrieksarbeider en Petronella Antonia (Pietje) Eijsermans (Goirle geb. 1888 - 1973). Zij had een alom bekend snoepwinkeltje in Goirle. Zij huwden 26 juni 1916 te Goirle en kregen samen 5 kinderen, waarvan de middelste amper 8 maanden oud is geworden.

Cees is het 2de kind in dit gezin. In Goirle heeft hij nog even gewerkt als bloemist/arbeider. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij lid van de Nederlandse Arbeids Dienst (NAD) (zie toelichting).

Gebeurtenis

Tijdens de Duitse bezetting wordt hij opgeroepen tot de Arbeitseinsatz en te werk gesteld in de werkkampen Beenderibben in Wetering bij Blokzijl en Zwarte Meer in de Noordoostpolder. Hij onttrekt zich aan de opgelegde verplichting en duikt onder bij een oom in Coevorden. Hier wordt hij echter door de Duitsers alsnog gearresteerd en via Ommen en Amersfoort is Cees op 10 september 1944 naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg (DE) gedeporteerd. In een van zijn laatste brieven schreef hij nog dat zijn overplaatsing waarschijnlijk niet door zou gaan. “Ik hoop dat je zo vlug als je kunt een brood stuurt want ’t mijne is op.”

In de laatste dagen van april 1945 (de bevrijding is in zicht) wordt dit kamp door de Duitsers geëvacueerd. Duizenden gevangenen worden ingescheept op drie schepen: de S.S. Cap Arcona, dat buitengaats bij Neustadt voor anker ligt wordt door de Duitse marine gevorderd evenals de S.S. Deutschland en de S.S. Thielbek.

Op 3 mei 1945 verschenen tegen half drie in de middag Britse jachtbommenwerpers in de lucht, die de schepen met raketten en bommen aanvielen, waarna deze binnen het uur brandend ten onder gingen. De vliegers meenden met vluchtende Duitse eenheden te doen te hebben, omdat de Duitse oorlogsvlag werd gevoerd en aan dek uitsluitend Duitse militairen te zien waren. De gevangenen waren in de ruimen opgesloten. Aan boord van de drie grote schepen en enkele kleine schuiten, met gevangenen uit o.a. het concentratiekamp Stutthof bij Danzig, bevonden zich bijna 10.000 mensen. Tijdens en na het bombardement heerste er een onbeschrijfelijke chaos. Alles bij elkaar komen er ca. 5000 slachtoffers om bij het zinken van de S.S. Cap Arcona waaronder Cees Bikkers en nog eens ca. 2000 aan boord van de S.S. Thielbek. Het is daarmee een van de grootste scheepsrampen van de Tweede Wereldoorlog. De stoffelijke resten worden lang niet alle geborgen. Van de stoffelijke resten, die konden worden geborgen, ligt een groot deel op de internationale begraafplaats te Haffkrug en op het strand bij Neustadt. Hier is een monument opgericht ter nagedachtenis aan de duizenden ongelukkigen, die na vele jaren van gevangenschap de bevrijding toch niet mochten beleven.

Cees, Cornelis Gerardus Bikkers is 20 jaar geworden. Jaren van onzekerheid kwelden zijn ouders. Pas in 1950 kwam het bericht dat "moet worden aangenomen" dat Cornelis is overleden als gevangene van Neuengamme, niet eerder dan 15 maart 1945, doch uiterlijk 3 mei 1945". (Brief Rode Kruis 03-01-1950)

Toelichting

Vlgs. WIKIPEDIA "Wat was de NAD eigenlijk? en wie sloten zich daar bij aan?"

Op 15 juli 1940 trad de Opbouwdienst in werking. Doel was om de rest van de Nederlandse krijgsmacht naar de burgermaatschappij over te brengen om de werkeloze soldaat te helpen zijn krachten aan de wederopbouw van zijn land te wijden. De bezetter had echter van het begin af aan de intentie om de Opbouwdienst in een later stadium tot Arbeidsdienst te transformeren. Gesteld kan worden dat de Opbouwdienst, zowel door de ideologische instelling van het kader als van de grote meerderheid van de leden en ondanks de eigenlijke intentie van de Duitse oprichters, een strikt Nederlandse instelling bleef. De voormalige militairen waren Nederlandse mannen, die de opbouwdienst accepteerden als een sociaal vangnet, maar verder anti-Duits dachten en bleven denken.

Herdenkingsmonumenten

Externe links

Bronnen

Regionaal Archief Tilburg, Archief 1623 Collectie Documentatie Tweede Wereldoorlog Goirle en Riel 1940-1945
Research: G. Kobes (Doss.nr: BU-G –35 /14.1.6.1)
Research/Wiki: G. v.d. Klundert- Bertens
696 Archief van het Gemeentebestuur van Goirle, 1803-1945, inv.nr. 314;
Archief Nederlands Roode Kruis, Den Haag.
Foto: Stg. Erfgoed Goirle “De Vyer Heertganghen” te Goirle

Literatuur

P. de Bont, J. van Gils, G. Kobes, P. Wiercx. “Goirle 1940-1945 Een grensdorp bedreigd, bezet en bevrijd…..” Uitgave 1994
J. Schrijver en H. Kroes: ‘Offers voor onze vrijheid” Uitgave 1994 Bond van Wapenbroeders.

Navigatie

Hulpmiddelen