Bikkers, Cornelis Gerardus

Familienaam:	Bikkers
Voornamen:	Cornelis Gerardus
Geboortedatum:	25.1.1925
Geboorteplaats:	Goirle
Adres:	Bergstraat 88
Woonplaats:	Goirle
Gemeente:	Goirle
Beroep:	bloemist
Huwelijkse staat:	ongehuwd
Overlijdensdatum:	1945
Leeftijd:	20 jaar
Plaats overlijden:	Neuengamme / Lübeck
Individuele gebeurtenis:	beschieting van Duitse schepen met gevangenen uit concentratiekampen in de Lübecker Bocht.

Toelichting

Cornelis was een zoon van Hermanus Bikkers (1892) en Petronella Eijsermans (1888). Hij werd opgeroepen in het kader van de Nederlandse Arbeids Dienst en te werk gesteld in het kamp "Beenderibben" in Wetering bij Blokzijl. Later volgde overplaatsing naar het kamp "Zwarte Meer" in de N.O. polder. In een van zijn laatste brieven schreef hij nog dat zijn overplaatsing waarschijnlijk niet door zou gaan "Ik hoop dat je zo vlug als je kunt een brood stuurt want 't mijne is op". Hij heeft zich op zeker moment onttrokken aan zijn verplichtingen en dook onder bij een oom in Coevorden, maar werd aldaar door de Duitsers gearresteerd en via Ommen en Amersfoort naar Neuengamme gebracht. Eind april 1945 werden de gevangenen van het concentratiekamp Neuengamme grotendeels naar Lübeck geëvacueerd, omdat de Britse troepen zeer dicht waren genaderd. Zij werden met gevangenen uit andere kampen gebracht naar vier zeeschepen, de 'Cap Arcona', de 'Thielbeck', de 'Deutschland'en de Athen', die op de rede tussen Lübeck en Neustad gereed lagen. De verwarring aan boord van deze schepen was groot, vooral als gevolg van de vele tegenstrijdige bevelen en omdat de schepen niet berekend waren zoveel mensen op te nemen. Op 3 mei 1945 verschenen tegen half drie in de middag Britse jachtbommenwerpers in de lucht, die de schepen met raketten en bommen aanvielen, waarna deze binnen het uur brandend ten onder gingen. De vliegers meenden met vluchtende Duitse eenheden te doen te hebben, omdat de Duitse oorlogsvlag werd gevoerd en aan dek uitsluitend Duitse militairen te zien waren. De gevangenen waren in de ruimen opgesloten. Aan boord van de vier grote schepen en enkele kleine schuiten, met gevangenen uit het concentratiekampen Stutthof bij Danzig, bevonden zich bijna 10.000 mensen. Tijdens en na het bombardement heerste er een onbeschrijfelijke chaos. Duizenden mensen in doodsnood probeerden zich te redden, doch de meesten kwamen om in de golven. Zij waren er lichamelijk zeer slecht aan toe en bovendien waren er slechts enkele reddingsboten en vlotten. Toch slaagden nog ca. 3000 gevangenen er in aan land te komen, voornamelijk van de Athen', die het dichtst bij de kust lag en van de bovengenoemde schepen met gevangenen uit Stutthof.

Naar schatting zijn bij deze afschuwelijke ramp 7000 mensen om het leven gekomen. Hun stoffelijke resten zijn lang niet alle geborgen. Van de ca. 3000 stoffelijke resten, die konden worden geborgen, ligt een groot deel op de internationale begraafplaats te Haffkrug en op het strand bij Neustadt. Hier werd een monument opgericht ter nagedachtenis van de duizenden ongelukkigen, die na vele jaren van gevangenschap de bevrijding toch niet mochten beleven. In Grevensmühlen in de (voormalige) DDR - aan de overzijde van de Lübeckerbocht- liggen op een erebegraafplaats ruim 400 doden begraven

Jaren van onzekerheid kwelden zijn ouders. Pas in 1950 kwam het bericht dat "moet worden aangenomen dat Cornelis is overleden als gevangene van Neuengamme, niet eerder dan 15 maart 1945, doch uiterlijk 3 mei 1945". (Brief Rode Kruis 3.1.1950)

Bron:Wikipedia/Nederlandse Arbeidsdienst; 696 Archief van het Gemeentebestuur van Goirle, 1803-1945, inv.nr. 314; Archief Nederlands Roode Kruis, Den Haag. (Bewerking: Gerrit Kobes)