Unents boerke

Unents Boerke, lied

Vermoedelijk geschreven door Sjef Lommers (den blinde Lommers), die langs de deuren ging met tabak en sigaren.

Ik woon in een dörpke in het midden van Brabant Het is op de laandkaort haost niemer te zien Toch wonen er miensen, een goei vijf zes duuzend Des meer dan dè gullie gedocht had misschien

De naom van ons dörpke zulde ook wel nie kennen Want ‘t is er een die ge nie iedere dag ziet Mar ge kent toch ons duinen waor veel vremden komen Zo, nou witte dè m’n dörpke Udenhout hiet

Ge vraogt of het groot is, nou dè valt nie tegen As ge ‘t rondliept, ge zud er ene dag over doen Toen ik jonk waar heb ik ‘t heel dik afgelopen Mar ik zeg oe, ‘t schilt veul of ik ‘t nou doe of toen

We hebben vier straoten, daor kunnen we ‘t mee stellen De naomen, allee, die ken ik nie zo gauw Mar as we ‘nen vremde de weg uit gaon duien Dan schudden we de naom mee de vleet uit de mouw

Ik kwaam op ene keer van de Zandkant gereejen Op ‘n fiets zo as ge er nou nergens meer ziet Mee slèèk aon de speken en vlaoi aon de velling Zo een van hard trappen en dan nog nie opschiet

Ik docht nou ik toch de Capusienen voorbij ben Kan ik hendig us rusten op het Gommeltje, nie? Stèrk as een van die goei bruine paoters Zien kan of m’n glaske nou bruin of wit zie

Mar krèk da’k m’n been over het zaoltje woi lichten daor heur ik van aachtere ‘n vervaorlijk geluid Hè, ‘t waar wir zo’n slee van ene rijke uit ‘t noorden Zij remde en stopte en hij kwaam er uit

Mee ‘n stem veul rijker dan de men of de jullie Zee ie ineens “Goede Avond, Pardon Kunt u me wijzen de weg naar de duinen? ‘t Is eerlijk mar ik kon ‘m mar aamper verstaon

Ik gauw in mijn hersens ‘n stafkaort aon ‘t schetsen en zee toen: Jawel, mar der zen der zoveul Ge kunt over ‘t Endeke, Törp en de Schoorstraot en langs dè veldje waor ik lapbonen teul

Ge kunt ok langs de Jaoger, de Kroleik, den Duinwal Dan komde bij Kruisen, ge wit wel ‘t hotel Daor ziede ‘nen hele boel sleejen parkeren En verder, afijn, dan vende gij ‘t wel

Mar wilde vur dè ge zo ver bent gekomen Genieten van al wat ons dorpke u biedt Dan motte hier afslaon over ‘t Winkel nor ‘t Hoggend Tot dè ge in de verte een stel schorstenen ziet

Ge rijdt dan mar deur den Braobersen Hoek in Ge komt in de Zestien en ge houdt mar rechtsaon Ge volgt mar dè kèrspoor, dan kunde nie missen Want dan komde vanzelf op de Haorense baon

Die rijde mar aaf tot ge komt bij den Oven Ge ziet op ‘nen afstand ons nieuwe station Dè is wel de moeite wert van ‘t bekijken Vooral de beruchte aow Unens perron

Dan bende weer gauw in ons hoofdstraot gekomen Mar ge moet efkes wochten, de boms die zen dicht Rij dan mar noar ‘t Kruispunt, passeer daor ‘t Raodhuis Dan zie ok de Kerk en ‘t St.Petrusgesticht

Mar die moete stillekes links laoten liggen Ge komt langs Vincentius, dè heel groot gesticht Daor aachter ‘t Kasteeltje (De Strijdhoef, zo hiet ‘t) Dan ligt aon oe linker hand een heel lange sticht

Ge rijdt dan mar deur tot bij Joske Verhoeven Dè huis mee veur de deur die heel grote tuin Die hee veur z’n heg een heel grote plaot staon En die wijst oe vanzelf naor Hotel Bos en Duin

Ik docht toen da’k m’ne plattegrond afhai Mar ik ha niet gedocht aon Klein Duitsland en d’n Brand ‘t Boerenverdriet, de Kuil en de Mortel Want die heuren toch ok bij ‘t Unense laand

‘t Broek, de Vijfhuis en de Gruis schoon vergeten Mar ik docht dè is goed veur ‘nen volgende keer Den auto start aon, hij stekt z’ne pijl uit En nog efkes en ik zaag ‘t ding nergens meer

Veel mensen die denken den Unent ‘n dörpke Wè straoten, ‘n kerkske, daor rondom nog wè huis Mar ge het nou geheurd dat ‘t lang niet zo mis is Kom, nou gauw naor ons Keeke, want die wocht op me thuis

En as er soms nog bij zèn die ‘t nou nog nie weten Dan zen ‘t wel suffers van de bovenste plank Zun dorp dè moes geenniemens ooit kunnen vergeten Bewaor deez’ herinnering, ‘t stemt oe tot dank