Tweede Vaticaans Concilie en Udenhout
Het begon in 1962 en zou tot 1965 duren. De verwachtingen waren erg hoog gespannen, want het concilie bood een mogelijkheid om de Kerk weer bij de tijd te brengen. En dat gebeurde ook. De lijnen voor de vernieuwingen werden uitgezet. De positie van de bisschoppen werd versterkt, zodat er een meer lokale invulling van de Kerk kon worden gegeven. Het Latijn maakte plaats voor de volkstaal. De bisschoppen verklaarden voorstander te zijn van democratie en meer gewetens- en godsdienstvrijheid en zo kwamen er nog vele veranderingen meer. Als gevolg van dit concilie kwam er een vernieuwingsgolf in het katholieke leven. De zo volgzame katholieke kudde veranderde in een korte tijd in een dynamische Kerk, die een voorbeeld wilde zijn als een “Kerk onderweg”. Er kwam een niet meer te stuiten stroomversnelling van vernieuwingen. Priesters gingen in dialoog met leken. Maar ook de parochianen gingen met elkaar in gesprek. In vele plaatsen in de omgeving werden al jongerendiensten gehouden. In Udenhout mocht dat niet. Toen de K.J.M. een lustrum te vieren had, was dat voor hen een goede aanleiding om aan pastoor Prinsen toestemming te vragen om een jongerenmis te houden. Hij had daar bezwaar tegen. Het bestuur van de K.J.M. nam contact op met de rector in Biezenmortel en die was enthousiast en bereid om een jongerenmis mee voor te bereiden. De eerste jongerenmis voor de Udenhoutse jeugd vond zo plaats in Biezenmortel. Enkele jaren later kwam er in Udenhout een jongerenliturgiegroep, die de organisatie van de jongerenmissen op zich nam. Met betrekking tot de boetevieringen gebeurde iets soortgelijks. Terwijl er in Biezenmortel wel boetevieringen waren, kwamen die in Udenhout niet van de grond. Hier was veel commentaar op. Veel Udenhoutse parochianen bezochten daarom de boetevieringen in Biezenmortel. Pastoor Prinsen vond de boetevieringen te modern en gaf de kapelaans Van Erven en School de opdracht om daar niet aan mee te werken. Een aantal jongeren van de K.J.M. ging in discussie met pastoor Prinsen. Na aandringen ging de pastoor toch overstag. Hij zou een boeteviering gedogen. De rector van Felix leidde de eerste boeteviering. In augustus 1970 deelde pastoor Prinsen op de preekstoel aan zijn parochianen mee, dat hij de week erop met emeritaat ging. Pastoor Prinsen heeft veel gedaan voor zijn parochie en heeft Udenhout een prachtige kerk gegeven. Maar voor veel van zijn parochianen was hij in de tijdgeest van toen niet langer een voorganger in het geloof. Met zijn vertrek kwam er ruimte voor vernieuwing. Pastoor Ras werd daarvan de personificatie.