Tiel, Familie van
Familie van Tiel, Keizersdijk 62
Gezinssamenstelling d.d. 1950.
In 1950 woonde weduwe Adriana Apollonia van Tiel-Simonis op 82-jarige leeftijd samen met haar 4 kinderen in het huis aan de Keizersdijk 62. Haar man, Theodorus (Dorus) van Tiel, was in 1925 op 60-jarige leeftijd overleden. Haar kinderen: Johanna Maria (in 1950 was zij 50 jaar oud), Maria Johanna (49 jaar), Sientje (48 jaar) en Theo (42 jaar). Moeder en dochters zijn tot hun overlijden aan de Keizersdijk 62 blijven wonen. Zoon Theo verkocht de woning in 1990, na het overlijden van zijn zus Sientje. Hij verhuisde naar het Hoge Veer, waar hij drie jaar later overleed.
Haar schoonouders waren Johannes (Jan) van Tiel en Johanna Poppelier. Zij kwamen oorspronkelijk uit ’s Hertogenbosch en Waspik en woonden in Dussen. Drie van hun kinderen zijn in Dussen geboren, de andere drie kinderen werden in Raamsdonk geboren. Uit eigendomsbewijzen blijkt dat Jan van Tiel in 1891 al het perceel aan de Keizersdijk in zijn bezit had. Hun op een na jongste kind, Dorus, trouwde in 1899 met Adriana Apollonia Simonis (geboren in Zevenbergen). Een week na hun huwelijk overleed zijn moeder. Na het overlijden van vader in 1901 hebben Dorus -en voor een klein gedeelte zijn broer Adam- de woning aan de Keizersdijk uit hun nalatenschap gekocht.
Dorus en Adriana Apollonia van Tiel-Simonis kregen 7 kinderen (tussen 1900 en 1908), waaronder een tweeling. Drie kinderen overleden op jonge leeftijd (een dochtertje werd in 1900 levenloos geboren, zoon Franciscus Antonius overleed in 1906 op 1-jarige leeftijd en in 1926 stierf zoon Johannes Theodorus Antonius op 22-jarige leeftijd). Hun overige kinderen: dochter Johanna Maria (Jaanske, als één van een tweeling in 1900 geboren); dochter Maria Johanna (Marieke, 1901); Francijna Maria (Sientje, 1902-1989) en Theodorus Abraham Bartholomeus (Theo, 1908-1993). Geen van hun kinderen is ooit gehuwd en zij zijn kinderloos gebleven.
Beroep
Jan van Tiel was kuiper, zijn zoon Dorus ook. Kleinzoon Theo van Tiel vertelde later dat de eikenhouten vaten langs het huis lagen opgestapeld. Dorus vroeg in 1912 vergunning aan om het huis te verbouwen tot café. Hiertoe is vergunning verleend, maar het is niet bekend of Dorus ook daadwerkelijk caféhouder is geweest. Volgens overdrachtspapieren is de vrouw van Dorus na zijn dood winkelierster geweest, maar daar zijn geen verdere gegevens over. Hun zoon Theo was meubelmaker in Breda. Hij ging elke dag met de bus naar zijn werk. Er wordt gezegd dat zijn zussen bij de Hero in Breda werkzaam waren, maar in overdrachtspapieren staat telkens dat zij zonder beroep waren.