Sinterklaas; Sinterklaas op het Sandoel
Sint-Nicolaas was voor ons een spannende tijd. De intocht aankomst bij Anton Stoops, afgehaald door de Harmonie. Voor de zwarte Piet een paard en Sint in een open koets en de rondgang door ’t Veer. Deze eindigde altijd bij het ziekenhuis waar de Sint en Piet de zieke kinderen gingen bezoeken. Piet was uitgerust met een zak vol strooigoed waar spaarzaam mee werd gestrooid. Sommigen hadden een roe (bij elkaar gebonden takjes) en dreigden kinderen die niet braaf waren geweest mee te nemen in de zak naar Spanje.
In die dagen voor 6 december kreeg de Theodorusschool bezoek van Zwarte Piet. Die liet zich dan zien tijdens het speelkwartier vanaf een raam in een torentje van de school en hij gooide wat snoepjes naar beneden. De Sint kwam dan in de middag en bezocht de laagste drie klassen en deelde dan aan de kinderen een zakje snoep uit.
Thuis werd aan de avond voor de grote dag bij de schoorsteen gezongen, zodat hij ‘s nachts al wat zou rijen (brengen). Op de avond van 5 december zetten we dan de klomp met daarin wat stro of hooi en een suikerbiet dat we van de boerenkar hadden gejat, om er maar zeker van te zijn dat hij de gevraagde cadeautjes zou brengen! Die mochten wij een week van tevoren in een speciale ruimte van Montens (daarna Van Aalst en nu Jola), Heereplein 2 uit gaan kiezen en op ons verlanglijstje zetten. Op de ochtend van 6 december waren we al vroeg wakker van de spanning en wachtend op het sein van moeder. Dus niet halverwege de nacht, want ons vader had zijn nachtrust nodig, want die moest gewoon gaan werken.
Op een tafeltje waarop normaal gesproken de naaimachine stond, stonden dan vier diepe borden. Voor elk kind één, vol met strooigoed, een chocoladeletter en een marsepein dier (suikergoed) en een taai-taai pop. Op de grond stond het speelgoed. Op de eettafel stonden twee borden: één voor pa en ma elk.
Voor pa een echt marsepein worstje en een paar pakjes zware shag en een streng metselkoord dat hij gebruikte als peurlijn. (Peuren is op paling vissen) Voor ma een letter en een taai-taai pop en meestal een nieuw kledingstuk of een ander nuttig gebruiksartikel.
Later toen ik wat ouder werd, viel het mij op dat er in de weken voor Sint wat houten kapot speelgoed verdween?! Achteraf bleek dat het door de buurjongen, André Joore, werd gerepareerd en geschilderd en dat Sint het dan weer meebracht! We hadden niks in de gaten en waren er hartstikke blij mee.
Cees van den Elshout
| Heeft u meer informatie of ook herinneringen? opdekaart@veerserfgoed.nl |