Pater Fabianus van de Ven
| Pater Fabianus van de Ven | ||
|
Pater Fabianus (Wilhelmus) van de Ven (1881-1965), kapucijn. Wilhelmus van de Ven is een zoon van Theodorus van de Ven en Maria Versteijnen. Geboren op 5 april 1881, ingetreden bij de Kapucijnen in 1897 en priester gewijd op 17 december 1904. Na zijn wijding woonde hij enkele jaren op het klooster van Grave-Velp, vanwaar hij assistentie verleende in parochies in de verre omgeving. Over die periode heeft hij later onder het pseudoniem van pater Ignotus het boekje “Schoon Brabantse pastoors” geschreven. Meer bekendheid in katholiek Nederland verwierf pater Fabianus door de uitgave en herhaalde herdrukken van zijn vier kerkboeken: “Kerkboek voor het katholieke meisje”, “Handboekje van de katholieke man”, “Kerkboek voor de katholieke vrouw en moeder” en “Kerkboek voor de katholieke jongeman”. De kerkboekjes ademen de sfeer van het rijke roomsche leven in de eerste helft van de twintigste eeuw. Het “Kerkboek voor het katholieke meisje” heeft hij geschreven tussen 1940 en 1945. Enkele veelzeggende titels in dat kerkboek zijn: ‘in blijde ernst’, ‘in keurige eenvoud’, ‘in vlijtige arbeid’, ‘in vroom gebed’, ‘in heilige reinheid’, ‘in nette verkering’ en ‘in rotsvast vertrouwen’. Een heel ander werk is “St.-Antonius van Padua, levensschets, noveen, gebeden en godsvruchtige oefeningen ter ere van de grote Wonderdoener”, een boek uit 1948. In 1956 verscheen het boek “Over de verstrooidheid en dorheid bij het gebed”. Pater Fabianus heeft zich van meet af aan progressief sociaal opgesteld. Dat werd hem niet helemaal in dank afgenomen. In 1913 werd hij overgeplaatst naar het klooster in Amsterdam. Daar gaf de bisschop van Haarlem hem de opdracht in Amsterdam de mensen te bezoeken die vanuit het zuiden naar Amsterdam waren verhuisd. Hij heeft er duizenden bezocht. Zijn maatschappelijke activiteit was er niet minder om.Hij was adviseur van vele vakorganisaties, hij had de dagelijkse leiding van het Centraal Zielkundig Kantoor voor de Beroepskeuze der Arbeiders en hij werkte mee aan het weekblad De Bazuin. Vanwege een zware ziekte is hij in 1927 overgeplaatst naar het klooster in IJmuiden. In 1930 werd hij overste van een nieuw gebouwd klooster in Nijmegen en later is hij nog overste geweest van een klooster in Rotterdam-Katendrecht. Sinds 1938 woonde pater Fabianus in Tilburg, waar hij was belast met de pastorale zorg voor de werklozen in Midden-Brabant. Pater Fabianus was een gevierd spreker, vooral voor arbeiders en middenstanders. Hij gaf retraites en kon geweldig preken. Hij genoot ervan als hij in een parochie mocht assisteren om een langdurig zieke pastoor te vervangen. Hij overleed op 27 januari 1965 en is in Tilburg begraven.