Noormannen

Vanaf 808 begonnen de Noormannen aanvallen en plundertochten in het Karolingisch rijk, niet met de bedoeling gebied te veroveren, maar wel om de vijand buiten de deur te houden. Ze hadden een nieuwe tactiek bedacht. De Noormannen waren goede zeevaarders en voeren met hun boten over de Oostzee en de Noordzee. Ze voeren met hun legers op hun boten over de Noordzee naar de flanken van het Frankische rijk en ze voerden daar aanvallen uit, eerst in Friesland en later zuidelijker tot aan de kust van het huidige Frankrijk. En dat ging er niet zachtzinnig aan toe. Op 17 juni 837 overvielen de Noormannen de haven- en garnizoensplaats op de noordwestkust van Walcheren. De verdediging werd in allerijl in paraatheid gebracht, maar men was al te laat. De Noormannen stormden van hun schepen af en hakten de onvoorbereide verdediging in de pan. De commandant van het garnizoen sneuvelde en ook de graaf van Walcheren. De aanvallers namen de plaats in en plunderden de rijke voorraden. Vervolgens voeren ze met hun schepen het binnenland in. En dan lezen we in de “Korte Chronycke der stadt ende provincie van Mechelen”: “Omtrent den jaere 836 zyn de Noortmannen langs Walcheren met vele schepen naer Antwerpen gekomen, en naer dat de selve aldaer alles verbrand hadden, zyn naer Mechelen ende Lier gekomen, alwaer sy de selve vreedheden hebben gepleeght, dese verwoestinge van alle de plaetsen in Brabant en daer omtrent, alwaer sy met schepen konden aenkomen, heeft geduert twintigh jaeren langh.” Zo ging het niet een keer, zo ging het vele malen. Het leger van het Frankische rijk had er nauwelijks een antwoord op. De Franken hadden zich nooit toegelegd op scheepvaart. De vervaarlijke aanvallen van de Noormannen gingen onverminderd door. Dat betrof het hele gebied vanaf de Noordzee tot aan de Rijn bij Keulen, Bonn en Koblenz en naar het zuiden. In 885 stonden de Noormannen aan de poorten van Parijs. Plaatsen als Gent, Kortrijk, Doornik, Leuven, Tongeren en Maastricht zijn meer dan eens door de Noormannen belaagd.