Nonnensacristie

Bij de bouw van de Waterstaatskerk in 1841 werden links en rechts van het priesterkoor twee sacristieën gebouwd. Deze waren toegankelijk via deuren tussen de grote vierkante pilaren, waartussen immers een muur was. Op oude foto’s zijn die sacristieën te zien als aparte kleine gebouwtjes. Vanuit de kerk gezien had de linkersacristie de functie van sacristie, waar de priester en de misdienaars zich verzamelden, waar de kleding werd bewaard, etc. De andere sacristie kennen we tegenwoordig als de “bijsacristie”, waar koren kunnen repeteren en waar de priester de biecht van doven kan horen. Maar in de beginjaren droeg deze de naam van “nonnensacristie”. De zusters van St.-Felix hadden weliswaar een eigen kapel om daar samen te bidden, maar de eerste decennia hadden zij geen eigen priester. Zij moesten dus naar de kerk voor de H.Mis en zaten daar niet tussen de mensen, maar in de “nonnensacristie”.