Joske Mathijssen

Joske Mathijssen, geboren in 1915, is opgegroeid op de boerderij van het gezin Mathijssen aan de Kreitenmolenstraat tegenover de huidige Sportlaan. Ties Elands weet zich te herinneren dat Joske boerenknecht was bij Pieter Bertens, op de boerderij aan de Kreitenmolenstraat waar de Rabobank later een kantoor bouwde. Joske werd melkventer bij de Melkfabriek, in het dorp doorgaans melkboer genoemd. Joske was in elk geval in 1948 al in vaste dienst van de fabriek, al voor zijn huwelijk met Riek van Balkom in 1951, met wie hij eerst ging wonen in de Kreitenmolenstraat, iets schuin tegenover de ouderlijke woning en als buurman van broer Wim, en later in de Berkelseweg. Begin jaren vijftig had Joske als melkboer zijn toer in de Kreitenmolenstraat en de Schoorstraat tot en met ’t Broek. Zijn kinderen herinneren hun vader als de melkboer van de route Zeshoevenstraat, Berkelseweg, dan terug naar de Van Heeswijkstraat, de Slimstraat vanaf de Van Heeswijkstraat tot het kruispunt, de Groenstraat inclusief ’t Straatje en op het laatst ook enkele straten van de nieuwbouwwijk Achthoeven, in elk geval de Langenhof. De kinderen moest vader vaak helpen. Ineke moest ’s morgens om half acht klaar staan bij de eerste woning van de Zeshoevenstraat en moest blijven helpen tot kwart over 8, om vervolgens om half 9 nog op tijd op school te zijn. Corrie heeft vele jaren drie dagen per week geholpen en altijd ook op zaterdag. Dat was in weer en wind. ’s Winters was het soms ijs- en ijskoud, de hele dag. Vader vond het niet goed om bij klanten binnen te gaan om te warmen, achteraf gezien natuurlijk om de verkoudheid- en griepgevolgen daarvan te vermijden. Joske had op zijn route de vaste adressen om even koffie te drinken, onder andere bij de fraters. Een vrouwelijke klant rookte shag maar kon zelf geen shagje draaien. Dat deed Joske elke dag en hij kreeg dan ook een shagje voor hemzelf. Want zo kennen de mensen hem wel: altijd met een shagje in de mond. Voor Joske Mathijssen stond de tevreden klant boven alles. Hij zorgde er voor dat hij elke dag op hetzelfde tijdstip bij de klant was, zodat de klant vast op hem kon rekenen. Als een klant niet thuis was, ging hij later op de dag nog even terug. En hij had thuis een voorraad. Mensen konden tot ’s avonds laat nog langskomen voor een fles melk. Ook in de vakanties werkte hij door. Hij deed dan geen route, maar stond enkele ochtenden in de week met zijn wagen op de hoek van de Kreitenmolenstraat en de Sportlaan. Een keer raakte hij enorm teleurgesteld in veel klanten, hetgeen hij nooit goed heeft kunnen vergeten. Bij een inbraak thuis werd zijn geldtas geroofd. Hij kreeg van de fabriek geen vergoeding, want die tas was voor eigen risico. Maar in die tas zat ook zijn aantekenboekje, waarin hij opschreef wat hij bij klanten had geleverd en dat nog moest worden afgerekend. Maar ja, het boekje was weg. Er waren veel klanten die vervolgens ontkenden dat er was geleverd en dat er nog moest worden afgerekend. Sinds die dag wilde Joske bij die klanten eerst het geld en haalde hij pas daarna de melk van de kar. Joske Mathijssen heeft nog veel jaren gewerkt met een paard voor de kar. Dat was het paard Frits, dat op stal stond bij broer Christje in de ouderlijke boerderij. Joske en zijn paard waren een trouwe eenheid en blind op elkaar ingespeeld. Als Joske aan het eind van de middag het paard op de Melkfabriek uitspande, liep het paard alleen naar de boerderij van Christje. Joske Mathijssen stopte in 1978 met zijn werk. Voortaan kwam de SRV-wagen in Udenhout.