Jos Mallens

Jos Mallens en de politiek Er staat bewust: “Jos Mallens en de politiek”, er staat niet “in de politiek”. Jos Mallens was politiek. Jos zat niet alleen in de gemeenteraad, maar hij bemoeide zich op alle fronten van het Udenhoutse en Biezenmortelse “leven”. Vooral de agrarische kant had zijn interesse, maar daarin was hij ook een buitenbeentje. Hij was wars van de bestaande structuren. Een sprekend voorbeeld was het bestuur van de Rabobank van Udenhout. Het bestuur was een onaantastbaar bolwerk. Moest er een nieuw bestuurslid komen, dan ging dat bijna altijd van vader op zoon. De voordracht van een zoon was in jaarvergaderingen doorgaans een hamerstuk. Rond 1975 besloot het bestuur eens iemand anders voor te dragen en niet iemand uit de gevestigde kringen. De bank voerde immers de leuze “De Rabobank is er voor iedereen!”. Het bestuur kandideerde een Udenhouter die in agrarische kringen toch enige bekendheid had. Prompt kwam Jos Mallens in actie, want hij vond dat zijn buurman Harrie Kemps een veel betere kandidaat was. Er was nog minder dan een week te gaan om de benodigde handtekeningen te verzamelen. Jos sprong in zijn auto, reed alle familieleden en kennissen af, verzamelde genoeg handtekeningen en tijdens de vergadering kwam hij met zijn tegenkandidaat. Hij bracht het bestuur daarmee in grote verlegenheid. Dit was nog nooit vertoond. Harrie Kemps werd gekozen. In 1982 werd Harrie zelfs voorzitter en ontpopte zich als een zeer bekwaam bestuurder. Jos Mallens zat in het bestuur van de melkfabriek, maakte alle fusies mee tot en met Campina. Het waterschap de Zandleij had zijn interesse en ook daar volgde een functie in het bestuur. Bij de waterschouw – dat was de jaarlijkse controle of de ingelanden (eigenaren van een stuk grond) hun verplichtingen voldeden om de aanliggende sloten schoon te houden (de zogenaamde veegplicht) – was hij in zijn element. Dan kon hij legitiem bij alle boeren komen, maar vooral heel veel praten over van alles en nog wat, want daar was Jos goed in. In het Boerenbondbestuur heeft Jos nooit gezeten, wel in een onderafdeling de Potercombinatie. In 1974 werd Jos raadslid voor de “Gecombineerde lijst”. Deze werd in 1978 omgezet in het CDA. Het woord “gecombineerd” geeft al aan, dat er meerdere stromingen meededen: boeren, arbeiders, middenstand en een aantal personen op eigen titel. Jos Mallens behoorde tot de boerengroep en dat kwam tot uiting doordat het bestuur van de Boerenbond zich nadrukkelijk bemoeide op welke plaats van de verkiezingslijsten hun kandidaten terecht kwamen. Het had veel voeten in de aarde, maar het kwam uiteindelijk toch goed met Jos op de zesde plaats. In de raad was zijn aandachtsveld alles wat met openbare werken en grondzaken te maken had. In de commissievergaderingen had hij het hoogste woord. Merkwaardig was dat hij dan in de raad meestal zweeg en het woord in deze kwesties over liet aan zijn fractievoorzitter. Hij was een loyaal fractielid en viel nooit zijn wethouder of fractieleider af. Als het naar zijn mening te bont werd in de raad of er werd te veel onzin gebracht naar zijn zin, dan was zijn gevleugelde woord: “Voorzitter, waar zijn we toch mee bezig”, en dat in het plaatselijke dialect, hetgeen dan nog weleens indruk maakte. Jos is zestien jaar raadslid geweest. In april 1990 is hij Koninklijk onderscheiden voor zijn werk als raadslid maar ook voor de andere bestuurlijke functies die hij heeft vervuld.