Jos Broeders

Jos Broeders komt uit een groot boerengezin uit de Loonse Molenstraat in Udenhout. Aanvankelijk leek het logisch dat een leven als boer in het verschiet stond, maar in een groot gezin kan niet iedereen het boerenbedrijf voortzetten. Jos had een buurjongen Mart van Gorkum, die al op Assisië werkte en daar heel positief over was. Dat bracht Jos op de gedachte te solliciteren op Assisië. Hij kreeg een gesprek met broeder Rizzerius en kon de maandag erop beginnen, 17 februari 1964. Jos was de 600ste leken-medewerker van Assisië. (En op dat moment werkten er nog 52 broeders). Jos kwam eerst te werken op de afdeling Jozef in de Koepel. Dat was een bedzaal, waar het werk bestond uit kinderen wassen, verschonen, bedden opmaken en eten geven. De overgang van het boerenbedrijf naar deze zorgfunctie was haast onoverbrugbaar hoog. Jos is naar de hoofdverpleger gegaan met een gewenste overplaatsing tot gevolg, naar een afdeling met jongens van hoger niveau. Jos werkte na Jozef op Maria, deed de Z-opleiding en kwam te werken op Paulus, waar hij hoofd werd. Paulus was een afdeling waar niet de zorg maar de gedragsbegeleiding voorop stond. In 1972 werd Jos Broeders door het hoofdbestuur gevraagd om leiding te gaan geven aan een nieuw initiatief, een woonzorgproject in een woonwijk, met de bedoeling jongens zo te begeleiden dat zij zelfstandig kunnen wonen en leven in de maatschappij. Het hoofdbestuur had een Amerikaanse professor op bezoek gehad, die kwam vertellen over dergelijke ervaringen in Amerika. De vraag van het hoofdbestuur was voor Jos natuurlijk een geweldige waardering. Jos woonde aan de Hooghoutseweg tegenover de Laan van Assisië, Jos had al die negen jaren te voet naar zijn werk gekund. Het nieuwe project verlegde zijn werk naar Waalwijk, Jos kreeg veel meer reistijd en moest voortaan tweemaal per week nachtdienst draaien, maar hij greep de uitdaging met beide handen aan. Het Hooghout kocht in Waalwijk drie woningen-onder-een-dak aan de Talmastraat. De woningen werden met binnendeuren met elkaar verbonden en werden zo ingericht dat in totaal een groep van 12 à 15 jongens kon wonen, waarbij de jongens met z’n tweeën een slaapkamer deelden. Er waren zes personeelsleden, die alle voorkomende werkzaamheden moesten doen, 7 dagen in de week, 24 uur per dag. De jongens moesten leren in een thuissituatie te leven, samen te eten, samen naar tv te kijken, met elkaar rekening te houden, en buiten de woning veilig deel te nemen aan het verkeer en boodschappen doen. De leiding moest zorgen voor een leer- en/of werkplek. En de leiding nam de jongens ook mee naar de voetbalclub of het café en op vakantie. Het was voor het Hooghout het allereerste project in zijn soort. De jongens die in de nieuwe situatie werden geplaatst waren de jongens met een hoger niveau. Van enkelen is het daadwerkelijk gelukt om hen een zelfstandig plekje te geven in de maatschappij. Er zijn er die nu kinderen hebben en een cliënt startte later zijn eigen schildersbedrijf. Voor sommige andere jongens was het te hoog gegrepen en enkelen moesten terug naar de woonomgeving van Assisië. Jos Broeders heeft 14 jaar in Waalwijk gewerkt en kreeg daarna, in 1986, de leiding over een woonzorgproject in de Goudsbloem in Udenhout, waar een therapeutische opvanggroep was ondergebracht. In 1998 heeft Jos nog een nieuw project gestart, namelijk een tuinploeg, van jongens van Hooghout, die op de diverse woonzorglocaties van Hooghout de tuinen onderhielden. Jos is in 2000 met pensioen gegaan. Jos Broeders was een leidinggevende, die van nature gezag uitstraalde. Daar had Jos geen woorden voor nodig. Dat gold voor de jongens, maar ook voor collega’s. Voor veel collega’s was Jos een voorbeeld-groepshoofd.