Henny van der Haring
| Assisië | ||
| ||
| Henny van der Haring |
Henny van der Haring kwam in 1984 op Assisië werken in de Huishoudelijke dienst. Na negen maanden zag ze een vacature voor receptioniste. Ze solliciteerde, werd op die functie aangenomen en ze heeft meer dan 35 jaar van haar werk mogen genieten. En al die tijd kon ze regelmatig opleidingen volgen. De eerste zestien jaren werkte Henny op het hoofdgebouw op het terrein van Assisië. Daar was de telefoonpost met vier vaste medewerksters die in roosters de post bemanden van ’s morgens zeven tot ’s avonds tien. In het begin was de telefonische receptie er niet alleen voor de inkomende telefoontjes, maar ook voor de uitgaande telefoontjes, want in die tijd was het nog onmogelijk om vanuit de afdelingen extern te bellen. Als een afdeling frites wilde bestellen, belde het daar werkende verplegend personeel naar de receptie met de vraag frites te bestellen bij de lokale fritesboer. Naast de telefoon hadden de medewerkers van de receptie ook administratieve taken zoals typewerk. Men vervaardigde elke week de misboekjes voor de H.Mis in de kapel. Men typte ook de zorgplannen voor de bewoners, een activiteit die thans persé achter gesloten deuren moet plaatsvinden. De telefoonpost was heel veel meer dan alleen de telefonische receptie. Men verkocht er ook sigaretten en snoepgoed. Bewoners en medewerkers kwamen zomaar langs voor een praatje, al dan niet met koffie. De telefonische receptie was een soort zoete inval, waar gezelligheid de boventoon voerde, in woorden van Henny: “Het was er keileuk”. Met de jaren was er de ambitie alle bewoners een plek te geven in woningen in de woonwijken. Er werd openlijk gesproken over het geheel verlaten van het terrein van Huize Assisië. Ook al gingen er regelmatig groepen en zelfs hele afdelingen van het terrein af naar woningen ergens in een stad of dorp, algemeen was er misschien nog een gevoel dat het niet zo’n vaart zou lopen, dat het niet goed zou zijn voor bepaalde groepen bewoners. Maar toen in 1996 na een fusie Prisma ontstond met het hoofdkantoor op een industrieterrein in Waalwijk en toen zelfs die knusse zoete inval van de telefonische receptie op het terrein van Assisië werd gesloten, kwam het verlaten van het terrein toch dichterbij. Een mokerslag voor veel medewerkers. Dat laatste gold niet voor Henny persoonlijk. Ze volgde haar werk naar Waalwijk en kon tien jaar later weer terugkeren naar het terrein van Assisië, eerst in het hoofdgebouw, later in het gezondheidscentrum.