George Willem Vreede

Prof. George Willem Vreede (Tilburg 1809 – Utrecht 1880) was de kleinzoon van Pieter Vreede. Hij studeerde van 1825 tot 1827 aan de Universiteit Gent bij Johan Rudolf Thorbecke, vanaf 1827 aan de Katholieke Universiteit Leuven en vanaf 1831 aan de Universiteit Leiden, waar hij in 1831 promoveerde. Vreede werd advocaat in Den Haag. In 1841 werd hij hoogleraar staats- en volkenrecht aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Hij was een tegenstander van de grondwetsherziening van 1848. Vreede publiceerde vele artikelen in het Utrechtsch Dagblad en vele brochures en boeken. Bekende werken zijn Inleiding tot eene geschiedenis der Nederlandsche diplomatie (1850-1865), Bijdragen tot de geschiedenis der omwenteling van 1795 tot 1798 (1847-1851), Frederika Sophia Wilhelmina en L.P. van de Spiegel (1868), Mr. Laurens Pieter van de Spiegel en zijne tijdgenooten, 1737-1800 (1874-1877) en La Souabie, après la paix de Bâle: Recueil de documents diplomatiques et parlementaires (1879). Na zijn dood verscheen zijn autobiografie Levensschets van G.W. Vreede, naar zijn eigen handschrift uitgegeven (1883).