Cammaart, Frederick Peter
| Fred - Frederick Peter Cammaart | ||
| ||
| LEST WE FORGET | ||
| Geboortedatum | 24-02-1923 | |
| Geboorteplaats | Wallaceburg, Ontario (CA) | |
| Overlijdensdatum | 23-04-1944 | |
| Plaats van overlijden | Goirle (NL) | |
| Bijzonderheden | vliegtuigcrash, Goirle | |
BEVRIJD VAN DE VERGETELHEID ---------------- LEST WE FORGET
Hoewel het inmiddels meer dan 75 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog blijft het belangrijk alle geallieerden te herdenken die betrokken waren bij gevechten in en rondom Goirle. Deze slachtoffers van Goirle zijn personen die ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in of rond Goirle vochten voor onze vrijheid. Zij zijn door oorlogshandelingen om het leven gekomen en zijn opgenomen in deze Wiki Midden-Brabant-Goirle.
We streven ernaar om bij deze personen hun naam, hun verhaal, hun afbeelding te plaatsen en daarmee te eren en bedanken en de herinnering aan hen levend te houden.
Gerrit Kobes schreef in 2016:
“Ik wil U herinneren aan de slachtoffers gevallen onder de geallieerde strijdkrachten. Aan de jonge kerels die ver van hun vaderland de strijd voor onze vrijheid met hun leven moesten betalen. De prijs is onvoorstelbaar hoog, in miljoenen gezinnen is een lege plaats."
Zij hebben, met vele anderen, hun leven gegeven voor onze vrijheid. Ook die van U.
Fred (Frederick) Peter Cammaart is een van hen. Hij overleed op 21-jarige leeftijd.
Info
- Nationaliteit : Canadese
- Onderdeel : Royal Canadian Air Force (R.C.A.F.)
- Eenheid : 424 (RCAF) Tiger Squadron
- Registratienummer : J/88363
- Rang : Pilot Officer
- Functie : Bommenrichter
Achtergrond
FRED - Frederick Peter Cammaart , geboren op zaterdag 24 februari 1923, is een zoon van Peter en Lucy Cammaart. Hij was ongehuwd.
Gebeurtenis
Dit is het verhaal van Frederick (Fred) Peter Cammaart. Ik maak hiervoor gebruik van een artikel van John Martinello dat in 2008 in de Canadese krant ‘The Chatham Daily News’ is verschenen.
Graf Op de begraafplaats Riverview Cemetary in Wallaceburg (Ontario) ligt een grafsteen met het opschrift:
- Peter J. Cammaart (1889-1949)
- Lucy Duerinck, zijn vrouw, (1890-1969) en onder aan de grafsteen:
- P/O Frederick P. Cammaart, 1923-1944, begraven in Holland.
Opleiding en vertrek Op zaterdag 26 december 1942 verliet sergeant Fred Cammaart voor de laatste keer zijn huis aan de Lisgar Street 122 in Wallaceburg. In de 11 maanden sinds zijn inlijving bij de Royal Canadian Air Force (RCAF), No. 8 Recruiting Centre Windsor, op maandag 9 februari 1942, had deze zoon van Hollandse immigranten meer van Canada gezien dan ooit tevoren. Hij had gereisd van het No. 1 Manning Depot in Toronto, naar de Technical Training School in St. Thomas, naar de No. 6 Initial Training School in Fingal, naar de No 4 Bombing and Gunnery School in Fingal (80 km. ten oosten van Wallaceburg), en naar de No. 8 Air Observer School in Ancienne Lorette, Quebec (net even buiten Quebec) voor een opleiding tot bommenrichter. Toen was hij klaar om naar het oorlogsgebied te gaan en ‘ten strijde te trekken’.
Op woensdag 6 januari 1943 vertrok hij op de Queen Elisabeth vanuit de haven van New York. Op maandag 11 januari kwam het schip aan in Greenock (Schotland). Met de trein ging de reis toen verder naar de zuidkust van Engeland, meer bepaald naar het No3 Personnel Reception Centre in Bournemouth. Op 26 februari 1943 schreef hij van daaruit aan zijn ouders: “Ik kwam aan uit het vertrouwde Canada na een leuke reis waarvan ik met trots kan zeggen dat ik niet zeeziek ben geweest. Zover ik kan beoordelen bevalt het land mij wel, ik voel nog geen heimwee, alhoewel ik jullie allemaal wel erg mis. Het klimaat is echt geweldig: een lekker warm zonnetje en een blauwe lucht en alles is mooi groen. Ik huiverde toen ik uit een brief van thuis vernam dat het bij jullie 10 graden onder nul was. Dat spijt mij voor jullie, pechvogels . De laatste week ben ik begonnen me het spelen van golf. Ik ben ook begonnen met zwemlessen en het toppunt is wel dat ik ook Duits studeer. Wat een taaltje! Een aantal weken geleden ontmoette ik enkele Burg (d.w.z. Wallaceburg, ) jongens, namelijk Earl Harris, Earl Carpenter, Hugh George en Dick Henry.”
Naar Afrika Aan het relatief rustige en veilige leventje in Bournemouth komt op 23 maart 1943 een eind. Fred wordt overgeplaatst naar de No 23 Operational Training Unit (OTU) in Pershore, Worcestershire, en hij zet daarmee een grote stap richting het oorlogsgeweld. In Pershore vliegt hij voor het eerst in een volledig bewapend en operationeel vliegtuig, een Vickers Wellington Mk III, ook wel bekend onder de naam Wimpy of de Vliegende Sigaar. Fred Cammaart werd gedurende een paar weken intensief getraind: parachute springen, het gebruik van een rubberbootje (voor het geval het vliegtuig op zee zou moeten landen), en alle ins en outs van het toestel. Om zijn training te completeren werd Cammaart geplaatst bij het 424 “Tiger” Squadron op de basis Skipton-on Swale, Yorkshire. Het 424 Sqd. was een van de 14 RCAF Squadrons dat de Group 6 vormde, de Canadese versie van RAF Bomber Command.
Op donderdag 22 juli 1943 vertrok Fred Cammaart naar Pavillier, in Tunesië. Zijn squadron was onderdeel van het luchtmachtonderdeel (No 331 Wing), dat was samengesteld om de geallieerde troepen te ondersteunen bij hun inzet om de Duitsers uit Italië te verdrijven. Cammaart nam deel aan twaalf missies naar Italië. Zijn eerste bombardementsvlucht was op zaterdag 7 augustus 1943: men vloog van Pavillier naar Italië om Cape Bardi te bombarderen. Zo volgden nog elf vluchten waarbij men ’s nachts over de Middellandse Zee vloog om vliegvelden op Sicilië en de westkust van Italië te bombarderen. De levensomstandigheden in Tunesië waren moeilijk: de temperatuur steeg overdag naar de 50 graden, en zandstormen teisterden mensen en machines. Er was vaak een tekort aan voedsel en drinkwater, omstandigheden die ziekten in de hand werkten.
Uit het Squadron Operations Records Book citeren we: - zondag 5 september 1943: een aantal militairen zijn ziek vandaag. Geelzucht, diarree etc. - vrijdag 17 september 1943: het Sqd. kreeg vandaag te horen dat het vertrek naar Engeland definitief niet door ging! Het gehele personeel was erg teleurgesteld omdat ze eerder te horen hadden gekregen dat ze wel zouden vertrekken. - woensdag 22 september 1943: de ergste zandstorm sinds ons verblijf hier begon om 12.45 uur. Soms was het zicht minder dan 50 m. Zand in de lucht, in de ogen, neus, oren en mond.
Terug naar Engeland Op 27 oktober 1943 werd het squadron van Fred in Algiers (Algerije) ingescheept op de SS Samaria; op zaterdag 6 november arriveerde de groep in een besneeuwd Liverpool. Het squadron werd overgeplaatst naar de 1664 Heavy Conversion Unit in Dishforth, Yorkshire. Hier werd Fred lid van de Vornbrock bemanning, bestaande uit jongemannen afkomstig uit Canada en Engeland. De bemanning bestond uit de volgende personen:
- Warrant Officer (W/O) Wilfred F. Vornbrock, (RCAF), pilot (skipper), 24 jaar oud en afkomstig uit Saskatoon; - Flight Sergeant (F/S) John S. Laird, (RCAF), navigator, 21 jaar oud en afkomstig uit Montreal; - Flight Sergeant (F/S) Frederick P. Cammaart, (RCAF), bommenrichter, 22 jaar oud, afkomstig uit Wallaceburg; - sergeant Leslie Hanson, (RAF), radio-telegrafist, 21 jaar oud en afkomstig uit Rochdale, Lancashire; - sergeant Lionel Walters, (RAF), boord werktuigkundige, 22 jaar oud, afkomstig uit Golders Green, Middlesex; - sergeant John James Renning, schutter (mid-upper gunner), 21 jaar oud, afkomstig uit Vancouver; - Flight-sergeant (F/S) Francis P. Morrisey, staart-schutter, 22 jaar oud en afkomstig uit Winnipeg. Werd uiteindelijk P.O.W. =P(risoner) O(f) W(ar)
Bij 1664 HCU leerde de Vornbrock-bemanning om met de viermotorige Halifax zware bommenwerper te vliegen en te vechten. De Halifax was een zeer betrouwbaar, met de modernste hulpmiddelen toegerust toestel, maar het was ook kwetsbaar: de vliegtuighuid was maar een millimeter dik. Je stak er een schroevendraaier zo doorheen. De enige ‘bepantsering’ bestond uit een 40 millimeter dik, driehoekig, kogelvrij stuk glas, dat de achterzijde van het hoofd van de piloot beschermde. Duitse jachtvliegtuigen, vooral die welke waren uitgerust met omhoog vurende ‘Schräge Musik (het Duitse woord voor ‘jazz’)-kanonnen, wisten die kwetsbaarheid goed te benutten: zij probeerden ’s nachts de bommenwerpers van achteren te benaderen, en gingen er dan zo’n 50 tot 100 meter onder vliegen, uit het zicht van de mid-upper en tailgunners. Ze vuurden vervolgens op de motoren, met als doel: een explosie van de brandstof.
Le Mans Op 13 maart 1944, om 22.25 uur, steeg de Halifax Mk III van de Vornbrock-bemanning van de basis Skipton-on-Swale op voor een vlucht naar Le Mans in Frankrijk. Hun eerste operationele vlucht! Hoewel ze in het gezelschap van vele andere toestellen waren, waren ze toch alleen in de donkere nacht, want alle onderlinge communicatie was verboden. In het toestel zelf was het stil; elk bemanningslid was geconcentreerd bezig met zijn taak: - Vornbrocks voeten en handen bedienden knoppen en pedalen en zijn ogen controleerden alle meters in de cockpit; - achter Vornbrock zat sgt. Walters, die de temperatuur, de oliedruk en het vermogen van de vier motoren controleerde; - direct onder Vornbrock zat, in een ruimte van 1.1 bij 1.2 m, sgt. Hanson, die de radar en het radiocontact controleerde; - 18 m achter Vornbrock en geheel alleen zat F/S Morrisey achter het koude, heldere plexiglas van de staart; zijn ogen tuurden in de donkere nacht, zijn handen rustig aan de joystick waarmee hij 4 mitrailleurs kon bedienen; meestal was hij de eerste die de vijand zag; - 8 m achter Vornbrock zat sgt. Renning in een kleine ruimte op een roterende stoel als midden-schutter; - F/S Laird en F/S Cammaart zaten naast elkaar tegen de wand van de romp; Laird bewaakte het navigatiesysteem en met potlood en papier bracht hij steeds de situatie van het vliegtuig in kaart; via de intercom gaf hij koers en positiewijzigingen door aan Vornbrock; rechts van hem zat Cammaart, die met de grondradar Laird assisteerde bij de navigatie van de Halifax. Op ongeveer 10 minuten van Le Mans verliet Cammaart zijn werktafel en nam zijn plaats in als bommenrichter. Zoals vereist riep hij links, links,… rechts, rechts…. Vast… links… vast.. en leidde hij Vornbrock naar het doel. Boven het doel gekomen, drukte hij op een knop, de ‘tit’ genaamd en via het einde van de kabel loste hij de dodelijke lading en riep via de intercom “bommen los”. F/S Laird riep dan heel rustig een nieuwe koers naar Vornbrock om iedereen weer terug naar de thuisbasis Skipton-on Swale te brengen. De volgende ochtend om 04.10 uur waren zij weer op de basis. Het was een succesvolle operatie geweest: het treinstation en de twee naastgelegen fabrieken waren geheel verwoest, en vijftien locomotieven en 800 treinstellen lagen aan gort.
Düsseldorf De volgende dag reeds, 15 maart 1944, steeg de Vornbrock-bemanning op om samen met 862 andere bomenwerpers naar Stuttgart te vliegen. Door een storing aan een der motoren keerde de bemanning voortijdig terug, met alle bommen nog aan boord. Bij het bombardement op Stuttgart waren 37 bommenwerpers verloren gegaan.
Dan komt die fatale, laatste vlucht. Op zaterdag 22 april 1944 stijgen in totaal 596 bommenwerpers op voor een vlucht naar Düsseldorf, een stad die gold als een van de best verdedigde doelen in Duitsland: radar-controle, jagers, duizenden stuks afweergeschut, en zoeklichten. Het was pas de derde operatie van de Vornbrock-bemanning. De Halifax van Vornbrock zou Düsseldorf nooit bereiken. In het Records Book van het squadron staat: “Dit vliegtuig vervoerde 1 bom van 200 p, 48 van 30 en 450 van 4 p. Zij kwamen niet meer terug en worden in deze operatie vermist.”
John Martinello noteert: Toen Cammaart in Goirle crashte, was hij slechts 80 km verwijderd van de geboorteplaats van zijn ouders, Ossenisse. Hij werd later herbegraven in Bergen op Zoom, slechts 25 km ten oosten van Ossenisse.
(G. Kobes, bewerking N. de Vries)
Meer weten? Aanklikken van de link. * Vliegtuigcrash Goirle, Abcoven, 23 april 1944.
Graflocatie
- Eerste veldgraflocatie: RK Ereveld St. Jan, Goirle
- Herbegraven : Bergen op Zoom Canadian War Cemetery (Nrd-Br.) (NL)
- GPS Coördinates : Latitude: 51.50158, Longitude: 4.33052
- Adres : Ruytershoveweg , 4622 JR Bergen op Zoom
- Graflocatie : 12.E.03
- Opschrift Grafsteen : "Greater love no man hath than to lay down his life for his friends” ("Een grotere liefde heeft niemand dan zijn leven te geven voor zijn vrienden.”)
Herdenkingen
Bronnen
- Regionaal Archief Tilburg, Archief 1623 Collectie Documentatie Tweede Wereldoorlog Goirle en Riel 1940-1945
- Research: Gerrit Kobes (Doss.nr: MG-09 /14.4.3.01)
- Research/Wiki: G. v.d. Klundert- Bertens
- Foto: Picture me
- Foto: Online begraafplaatsen
Literatuur
- P. de Bont, J. van Gils, G. Kobes, P. Wiercx. “Goirle 1940-1945 Een grensdorp bedreigd, bezet en bevrijd…..” Uitgave 1994 door Heemkundige Kring “De Vyer Heertganghen" te Goirle.
- J.C.G.W. Coenen en P.H. Kamphuis: "De bevrijding van Goirle (27 Oktober 1944)".
- J. Schrijver en H. Kroes: ‘Offers voor onze vrijheid” Uitgave 1994 Bond van wapenbroeders.