Familie Van Laarhoven

Familie Van Laarhoven

Hanneske_van_Laarhoven_en_zijn_vrouw

Familie Van Laarhoven

Bonen plukken. V.l.n.r. Nellie, André, mama en Ad.

De emigratieplannen van de familie Hanneske en Miet van Laarhoven - van Beek dateren al van circa 1948. De reden voor vertrek was, dat er voor de zeven zonen in het naoorlogse Nederland geen werk en dus geen goede toekomst was. Vooral moeder Miet was een groot voorstander van de emigratie. Na een grondige voorbereiding vertrok op 3 januari 1954 de familie met de boot uit Rotterdam. De aankomst van de boot was in Fremantle en na deze tussenstop ging men op weg naar Melbourne met een andere boot. Daarna ging men met de trein naar het opvangkamp in Bonegilla. Oude legerkampen, verspreid over Australië, werden geschikt gemaakt om de migranten te huisvesten. De omstandigheden in de kampen waren vaak pover en de privacy was beperkt. Daar heeft de familie maar zes weken gewoond, want in februari 1954 was er een overstroming en daarom vertrokken Pa met Piet, Ad en Kees al eerder met het vliegtuig naar het plaatsje Kyogle, zo’n 40 km van Lismore. Daar pachtte de familie een boerderij. Leo herinnert zich het harde werken in die eerste jaren, het warme klimaat maar ook de grote vrijheid op de boerderij. Ook vond hij het opvallend dat door de warmte de koeien het hele jaar in de wei konden staan. Mari, André en Ad bleven aanvankelijk alle drie bij hun ouders op de boerderij werken. Ad bleef zijn hele leven in de landbouw werkzaam. Mari werd bakker, maar ging daarna in het leger, terwijl André bij de spoorwegen aan de slag ging. Piet ging in een garage werken, Kees bij de zagerij, Johan werd schilder en Corrie verpleegster. (Zie ook Unentse Sprokkels 8, blz. 14 t/m 20.)