Bendel
(bèndel), m., oud woord, afgeleid van binden: dun touw, veter. Van Dale heeft bendelgaren, vgl. nestel. Hetzelfde woord in kleufbendel, een ijzeren wig, gebruikt bij het kloven van gezaagd hout, en snoeibendel, snoeimes aan een lange stok.
(bèndel), m., oud woord, afgeleid van binden: dun touw, veter. Van Dale heeft bendelgaren, vgl. nestel. Hetzelfde woord in kleufbendel, een ijzeren wig, gebruikt bij het kloven van gezaagd hout, en snoeibendel, snoeimes aan een lange stok.