1997-27-Kerstmis 1997

28 december 1997

Zo op het oog geen groot geweld deze Kerst. In Cuba mochten de mensen voor het eerst in dertig jaar weer Kerstmis vieren, vooruitlopend op het bezoek dat de paus in januari aan dat land zal brengen. Het viel mij op hoezeer zowel koningin Beatrix, koning Albert als Bondspresident Herzog aandacht vroegen voor de verharding van onze westerse samenleving, voor het toenemende kleine geweld. Duitsland kampt al jaren met gewelduitbarstingen jegens minderheidsgroepen en met opkomend rechts extremisme. België is al twee jaren in de ban van de kindermoorden, in het bijzonder rondom de bende van Marc Dutroux. Ook hier in Nederland. Ik heb zojuist even naar teletext gekeken. Twee lichamen met tekenen van geweld opgegraven achter een pension in een klein Fries dorpje, twee politieauto’s met stenen bekogeld in Schiedam, een grote vechtpartij bij de Jaarbeurs in Utrecht nadat een café geen alcohol meer schonk, in Arnhem een man omgekomen na een gevecht met de politie. Misschien op zichzelf allemaal van betrekkelijke waarde, maar als totaal een teken van het toenemende kleine geweld. Pastor Van Sprang maakte van zijn kerstwoordje een hele positieve boodschap. Jezus is geboren. Sta er maar open voor. Je ziet het als je het zoekt en het wil zien. Overal branden lichtjes. Er brand een lichtje als je een zieke bezoekt. Er brandt een lichtje als je een eenzame uitnodigt bij jou Kerst te komen vieren. Er brandt een lichtje als je mensen warmte geeft die het juist in deze dagen zo hard nodig hebben. Er brandt een lichtje voor wie mensen in de derde wereld helpt. Er brandt een lichtje waar mensen zomaar vriendschap geven.