't Hooghout

Verschillende ontwikkelingen in de geestelijke gezondheidszorg zouden in de tachtiger jaren het gezicht van Assisië in deze jaren sterk wijzigen. Het “mens mogen zijn in een eigen leefwereld” was het centrale uitgangspunt. Daarbij moet onderscheid worden gemaakt tussen bewoners die vooral zorg nodig hebben en bewoners met meer mogelijkheden maar ook met gedragsproblemen. Voor de tweede groep ontstond het initiatief van het Hooghout, waarvan Frans Kuijpers directeur werd. Kleine wooneenheden moesten ervoor zorgen dat de bewoner zich thuis voelde. Dit leidde ertoe dat Assisië grondig gemoderniseerd moest worden. Er werd een masterplan opgesteld. ’t Hooghout vormde een van de belangrijkste bouwprojecten en gaf vorm aan de gedachte dat kinderen daar moesten worden opgevoed waar ook hun toekomst lag. Dit betekende dat ’t Hooghout slechts een tijdelijke opvangmogelijkheid was en dat “uit-huis-plaatsing” het na te streven ideaal was. De bewoners van het Hooghout functioneerden op een relatief hoog ontwikkelingsniveau, waarbij de sociale problematiek (het zich op een goede wijze kunnen verhouden tot de omgeving) centraal stond. In onze tijd zouden dit mensen met een licht verstandelijke beperking of mensen met zwakbegaafdheid zijn.