Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.

Loonse- en Drunense duinen

Loonse- en Drunense duinen
IMG 1177.JPG


Loonse- en Drunense duinen
3 sept 039.jpg


Loonse- en Drunense duinen
16 okt. 2011 017.jpg


Loonse- en Drunense duinen
IMG 1367.JPG


De Loonse en Drunense duinen behoren tot het Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen. Hiertoe behoren ook Plantloon, het Hengstven en natuurgebied De Brand bij Udenhout. Het is een prachtig natuurgebied en het grootste levende stuifzandgebied van West-Europa met aparte flora en fauna. Er lopen fietspaden, wandel-, paardrij- en MTB-routes doorheen. Aan de randen van het park liggen vele horecagelegenheden en kunt u op diverse plaatsen een oorlogsmonument zien, zoals langs het rolstoelpad bij Bosch en Duin. De Loonse en Drunense duinen zijn een natuurverschijnsel. De oorsprong ligt in de eerste eeuwen van onze jaartelling. De Maas was maar een kleine rivier. Het land was bebost met de els, de iep en de eik. Er woonden mensen, vooral aan de oever van de Maas, die leefden van de jacht en van de landbouw. De landbouw was primitief geregeld. Wij kunnen jarenlang vruchtbaar gebruik maken van een akker, maar destijds ging dat anders. Een akker werd maar één keer gebruikt. Er werd een stuk bos omgehakt of verbrand en het land werd dan geschikt gemaakt voor landbouw. Eén keertje. Eén jaar. Daarna bleef dat land braak liggen, een ander bos werd omgehakt. Zo ontstonden grote braakliggende gebieden in het noordwesten van Brabant aan de Maas. Dit heet roofbouw. Met het latere zeeklimaat kwam er niet alleen veel water, ook veel wind, stormen. De wind had vrij spel op het braakliggende terrein en veroorzaakte zandverstuivingen. De aantasting van het landschap werd vervolgens versterkt doordat men de zandverstuiving gebruikte als zandmijn, om zand te winnen om de eigen hoeve te versterken en tegen het water te beschermen. Dat heeft eeuwen zo geduurd. In 1250 is er sprake van dat de bewoners "nabij de venloen" zich bedreigd voelen door het oprukkende zand. Dat wordt zo erg dat men in 1390 de dorpskern van Venloen in zuidwestelijke richting verplaatst, en zo is het huidige (Ven)Loen op Zand ontstaan. 800 jaren later, is de zandverstuiving al opgerukt tot aan Helvoirt.


Video