Leo Bäumler: verschil tussen versies
k (diverse correcties, onjuistheden en aanvullingen) |
|||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
|} | |} | ||
| − | Beierse beeldhouwer, maker van de kopstukken van de kerkbanken, waarvoor hij in de periode 1955-1959 in Udenhout woonde. Leo is in 1925 geboren in Weiden. | + | Beierse beeldhouwer, maker van de kopstukken van de kerkbanken, waarvoor hij in de periode 1955-1959 in Udenhout woonde. Leo is in 1925 geboren in Weiden idOpf. Zijn vader had een klein boerderijtje. Eerst leerde hij houtsnijden op de middelbare school. Om zich verder te vormen, ging hij daarna enkele jaren in de leer bij diverse beeldhouwers in Rijnland. In 1950 begon hij een studie aan de academie voor beeldende kunst in Neurenberg, die vanwege oorlogsschade gevestigd was in Ellingen. Op de academie kreeg hij onder andere les van professor Hofmann die hem omschreef als: “een veelbelovend vakman met uiterst kunstzinnige inzichten”. Na het beëindigen van zijn studie, begon hij een eigen atelier in Regensburg. Daar haalde pastoor Prinsen hem vandaan om naar Udenhout te komen. De opdracht van de kerkbanken in Udenhout was zijn eerste grote opdracht. In 1959 lag iemand die Duitser was nog gevoelig bij mensen die de oorlog nog vers in het geheugen hadden. Leo nam afstand van de oorlog, die hij waanzinnig noemde. Mede daardoor werd hij in die periode al beschreven als een bescheiden en sympathieke man en kunstenaar. Hij had graag en geregeld contact met de Udenhouters en heeft in die tijd ook Nederlands geleerd, een taal die hij tot aan zijn dood met trots is blijven spreken en lezen. Hij voelde zich thuis in Udenhout, maar wilde er geen “wortel schieten”. Ter afwisseling van zijn werk en om zich in de kunst der Nederlanden te ontwikkelen reisde hij heel Nederland door, vaak op een oude damesfiets. Het grootste deel van de tijd in Udenhout besteedde hij aan de kopstukken van de kerkbanken. Daarnaast vernieuwde hij o.a. ook de kapel van St.-Felix. Hij maakte daarvoor een nieuw altaar, twee communiebanken, sneed een tabernakel en belegde dat met bladgoud. Als bekroning sneed hij ook nog een nieuwe crucifix. Verder maakte hij de koppen met de vier windrichtingen voor de dorpspomp in de Kreitenmolenstraat. Ook deed hij vele particuliere opdrachten van binnen en buiten Udenhout. Op het kerkhof van Udenhout staan diverse grafmonumenten die door hem zijn gemaakt. Leo wilde zich verder ontwikkelen als kunstenaar in het beeldhouwen en zag daarvoor in zijn geboortestreek meer mogelijkheden. Bovendien had hij eerder in Weiden Karola Hammer leren kennen waarmee hij bij zijn terugkeer trouwde. Zij kregen zeven kinderen. Hij vestigde zich uiteindelijk in Oberköbliz, waar hij de oude pastorie en bijgebouwen kocht. Leo heeft een zeer groot oeuvre aan werk tot stand gebracht. Vooral in Beieren is veel kunst van hem te vinden. Hij maakte beeldhouwwerken in hout, steen en brons. Het meeste van zijn werk heeft een religieuze grondslag. Leo Bäumler werd geboren op Goede Vrijdag 1925, hij overleed op Goede Vrijdag 22 maart 2008. |
[[categorie: Personen uit Udenhout|Bäumler, Leo]] | [[categorie: Personen uit Udenhout|Bäumler, Leo]] | ||
[[categorie: Kunst in Udenhout|Bäumler, Leo]] | [[categorie: Kunst in Udenhout|Bäumler, Leo]] | ||
[[Categorie:Kerkbanken_Sint-Lambertuskerk]] | [[Categorie:Kerkbanken_Sint-Lambertuskerk]] | ||
Versie van 6 jan 2015 om 16:06
|
Leo Bäumler, bezig met de Udenhoutse kerkbanken |
Beierse beeldhouwer, maker van de kopstukken van de kerkbanken, waarvoor hij in de periode 1955-1959 in Udenhout woonde. Leo is in 1925 geboren in Weiden idOpf. Zijn vader had een klein boerderijtje. Eerst leerde hij houtsnijden op de middelbare school. Om zich verder te vormen, ging hij daarna enkele jaren in de leer bij diverse beeldhouwers in Rijnland. In 1950 begon hij een studie aan de academie voor beeldende kunst in Neurenberg, die vanwege oorlogsschade gevestigd was in Ellingen. Op de academie kreeg hij onder andere les van professor Hofmann die hem omschreef als: “een veelbelovend vakman met uiterst kunstzinnige inzichten”. Na het beëindigen van zijn studie, begon hij een eigen atelier in Regensburg. Daar haalde pastoor Prinsen hem vandaan om naar Udenhout te komen. De opdracht van de kerkbanken in Udenhout was zijn eerste grote opdracht. In 1959 lag iemand die Duitser was nog gevoelig bij mensen die de oorlog nog vers in het geheugen hadden. Leo nam afstand van de oorlog, die hij waanzinnig noemde. Mede daardoor werd hij in die periode al beschreven als een bescheiden en sympathieke man en kunstenaar. Hij had graag en geregeld contact met de Udenhouters en heeft in die tijd ook Nederlands geleerd, een taal die hij tot aan zijn dood met trots is blijven spreken en lezen. Hij voelde zich thuis in Udenhout, maar wilde er geen “wortel schieten”. Ter afwisseling van zijn werk en om zich in de kunst der Nederlanden te ontwikkelen reisde hij heel Nederland door, vaak op een oude damesfiets. Het grootste deel van de tijd in Udenhout besteedde hij aan de kopstukken van de kerkbanken. Daarnaast vernieuwde hij o.a. ook de kapel van St.-Felix. Hij maakte daarvoor een nieuw altaar, twee communiebanken, sneed een tabernakel en belegde dat met bladgoud. Als bekroning sneed hij ook nog een nieuwe crucifix. Verder maakte hij de koppen met de vier windrichtingen voor de dorpspomp in de Kreitenmolenstraat. Ook deed hij vele particuliere opdrachten van binnen en buiten Udenhout. Op het kerkhof van Udenhout staan diverse grafmonumenten die door hem zijn gemaakt. Leo wilde zich verder ontwikkelen als kunstenaar in het beeldhouwen en zag daarvoor in zijn geboortestreek meer mogelijkheden. Bovendien had hij eerder in Weiden Karola Hammer leren kennen waarmee hij bij zijn terugkeer trouwde. Zij kregen zeven kinderen. Hij vestigde zich uiteindelijk in Oberköbliz, waar hij de oude pastorie en bijgebouwen kocht. Leo heeft een zeer groot oeuvre aan werk tot stand gebracht. Vooral in Beieren is veel kunst van hem te vinden. Hij maakte beeldhouwwerken in hout, steen en brons. Het meeste van zijn werk heeft een religieuze grondslag. Leo Bäumler werd geboren op Goede Vrijdag 1925, hij overleed op Goede Vrijdag 22 maart 2008.