Glazen gang

In 1971 werd het huidige Koopmansgebouw in gebruik genomen, nadat was gebleken dat het Cobbenhagengebouw, tot dan toe het enige gebouw op de campus, te klein werd om de groeiende hoeveelheid studenten en medewerkers te kunnen huisvesten. Om te voorkomen dat mensen steeds naar buiten moesten om van A naar B (toen heetten de gebouwen zo) te komen, werd door architect Bedaux de glazen gang bedacht.

Geen posters

De meters brede ramen werden al snel een geliefde plek voor studentenorganisaties om hun posters op te hangen. Tussen de honderden aankondigingen voor feesten, borrels, concerten et cetera hing óók het waarschijnlijk meest veronachtzaamde bordje op de campus. Daarop stond: Gelieve hier geen posters te hangen. Getekend: R.H.A.M. Kraakman, secretaris van de universiteit. In het begin van de 21e eeuw kwam een einde aan die situatie omdat toenmalig collegevoorzitter Yvonne van Rooy uitzicht wilde op die veelgeroemde groene campus. De posters verhuisden naar de mensa. Maar waar niet op was gerekend: duiven – opgejaagd door roofvogels – vlogen zich regelmatig te pletter tegen de ramen.

Gedicht van Kopland

Na samenspraak tussen de universitaire kunstcommissie en hoogleraar Jaap Goedegebuure werd dichter (en wetenschapper) Rutger Kopland in 2004 bereid gevonden een gedicht op maat te maken, waarin de gang zelf en het academisch leven het onderwerp zijn. Het ontwerp is van bureau Kinkorn, het gedicht is in het Nederlands en in het Engels (in een vertaling van Willem Groenewegen) aangebracht, in de kleuren van de universiteit. Sindsdien sneuvelen er minder duiven, maar nog af en toe wordt er een karkas aangetroffen.