Mallens, Adrianus Antonius Leonardus Cornelius

Adrianus Mallens
Janus Mallens
Volledige namen	Adrianus Antonius Leonardus Cornelis
Geboortedatum	03-09-1911
Geboorteplaats	Goirle
Adres	Abcovenseweg 9
Woonplaats	Goirle
Burgerlijke staat	Gehuwd
Naam echtgeno(o)t(e)	Cornelia van Klijnenbreugel
Beroep	Jutewever
Overlijdensdatum	23-05-1940
Plaats van overlijden	Calais (Fr)
Bijzonderheden	Gewond bij beschieting van het schip de Pavon en daarna overleden

BEVRIJD VAN DE VERGETELHEID

Hoewel het meer dan 75 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog en de oorlog daarna tot ca. 1950, blijft het belangrijk al deze Goirlese slachtoffers van die tijd te herdenken.

Hiermee worden o.a. bedoeld: slachtoffers van beschietingen, zij die in concentratiekampen terecht kwamen, gedwongen tewerkgestelden, en Goirlese militairen.

Al deze burger- en militaire slachtoffers van Goirle zijn personen die in Goirle geboren zijn of ten tijde van de oorlog in Goirle woonachtig waren en/of door oorlogshandelingen hier of elders om het leven kwamen.

Goirlese burger- en militaire slachtoffers van deze oorlog zijn opgenomen in deze Wiki Midden-Brabant en we streven er naar van ieder van hen een foto en levensbeschrijving op te nemen.

We willen door hier hun verhaal te vertellen, deze slachtoffers eren en de herinnering aan hen levend houden.

Adrianus Mallens (Geb. 03-09-1911 – Gest. 17-05-1940), jutewever, zoon van Hubertus Mallens (1882-1944) en van Adriana Schuttelaars (1884-1947).

Achtergrond

Adrianus (Janus) Mallens wordt geboren op 3 september 1911 als oudste van de kinderen van Hubertus Mallens en Adriana Schuttelaars. Hun kinderen zijn Adrianus in 1914, Maria in 1916 en overl. in 1917, Helena in 1918 en overl. in 1931, Johannes in 1921 en overl. in 1921, Johannes in 1923 en Leonardus in 1925. Na zijn huwelijk op 25 februari 1935 met Cornelia van Klijnenbreugel woont het jonge stel aan de Abcovenseweg en krijgt daar op 8 september 1935 zoon Hubertus, vernoemd naar zijn opa Mallens.

In dienst

In 1940 wordt ook hij opgeroepen voor het vervullen van de militaire dienstplicht en hij wordt ingedeeld bij de 3e Compagnie van het Grens Bataljon Jagers en komt toevallig vlak bij Goirle aan de Belgische grens te liggen. Als zijn onderdeel bij de inval daar wegtrekt blijft hij met nog een aantal manschappen achter. Bij de nadering van de Duitsers blijft alleen de mogelijkheid van terugtrekken over. Via België komt zijn onderdeel in Frankrijk terecht bij Duinkerken. De toestand is daar uiterst chaotisch en de aanwezigheid van duizenden Nederlandse militairen leidt tot irritatie bij de Franse commandant van de stad. Hij sommeert de Nederlanders al hun wapens en materieel af te geven en de stad te verlaten. Daartoe wordt het vrachtschip de S.S. Pavon gevorderd dat de Nederlandse militairen naar La Rochelle zal evacueren. Aan boord van het overvol geladen schip bevinden zich een kleine 1500 Nederlandse militairen, merendeels troepen uit oostelijk Noord-Brabant. Dankzij enkele van de overlevenden weten we welke gevaren ze daarop meemaakten. Door de voortdurende beschietingen met o.a. een voltreffer vlak voor de brug, wat o.a. leidde tot brand in het vrachtruim, restte de kapitein niet anders dan het schip op de Franse kust te laten stranden waarna alle hulp geboden werd om de gewonden van boord te krijgen. Op het strand werden ze echter door de oprukkende Duitse troepen gevangen genomen en naar het ziekenhuis van Calais gebracht. Hier kwam Janus zwaargewond in het militair hospitaal St. Pierre terecht waar hij op 17 of 27 of 31 mei overleed.

Van onzekerheid naar zekerheid

Over deze overlijdensdatum bestond grote onduidelijkheid:

• Het overlijdensformulier van de stad Calais meldt dat hij overleden is op 27 mei 1940;

• Het ‘Ministère des anciens combattants’ schrijft op 17 september 1958 dat er op 27 mei 1940 een gewonde Nederlandse soldaat binnengebracht was in het ziekenhuis van Calais die op 31 mei zou komen te overlijden.

• Het Proces-Verbaal van het herbegraven van 30 mei 1956 spreekt van een overlijdensdatum van 27 mei 1940;

• Op 17 oktober 1986 schrijft de Oorlogsgravenstichting dat een soldaat die voldeed aan het signalement van Adrianus Mallens overleden zou zijn te Calais op 17 mei 1940.

• Op 19 maart 1993 schrijft de Oorlogsgravenstichting nog dat een soldaat Antonius Arnous op 27 mei te Calais was overleden.

Met deze figuur Antonius Arnous was de hele verwarring rondom Adrianus Mallens begonnen. Na zijn overlijden werd hij onder deze naam begraven op het kerkhof bij het ziekenhuis, om in december 1941 herbegraven te worden op het Belgische deel van het kerkhof bij Calais-Nord. In mei 1958 werd hij herbegraven op het Nederlandse Ereveld bij Orry-la-Ville in de buurt van Senlis. Dan komt men door onderzoek ook tot de ontdekking dat men eerder de geboortedatum en maand omgekeerd had en vond men na identificatie van de stoffelijke resten dat deze onbekende soldaat in werkelijkheid Adrianus Mallens was. In 1958 werd dit aan de weduwe meegedeeld en pas in 1965 aan de familie die kort daarop een bezoek bracht aan het graf. Op zijn graf op de erebegraafplaats in Orry-la-ville staat dus nu de juiste naam en data vermeld. Hij ligt daar in vak B, rechts, nummer 8. Als we tenslotte meenemen dat de groep militairen pas op 20 mei met het schip de “Pavon” de haven van Calais verlaat om richting La Rochelle te varen, kunnen we niet anders concluderen dan dat de datum van 17 mei nooit kan kloppen. Deze datum wordt helaas wel genoemd op pagina 53 van het boek “Goirle 1940-1945”. Op de website “Brabantse gesneuvelden” wordt de juiste datum van 27 mei 1940 vermeld. Tenslotte mag vermeld worden dat zijn weduwe Cor op 22 december 1956 hertrouwde met Petrus Klaassen en in Tilburg ging wonen.

Gebeurtenis

• Ondergang van de "Pavon".

Bronnen

• Onderzoek Mallens
• Brabantse gesneuvelden
• Regionaal Archief Tilburg: Bevolkingsregisters Goirle en Tilburg.

Literatuur

Ben Loonen (eindred.): “Goirle 1940-1945. Een grensdorp bedreigd, bezet en bevrijd”, Goirle 1994.