Stront gooien

Roemrijk zijn de weigeringen van pastoor van Eijl om de communie te geven aan vrouwen die niet goed gekleed gingen. De pastoor hanteerde daarbij zijn eigen normen, met de meetlat. Eens kwam zuster Wender in verpleegsterskostuum aan de communiebank. De pastoor weigerde de communie. Meteen na de mis ging hij naar zuster Wender, een beschermelinge van hem naar hier gekomen met de Hongaarse kinderen, en hij zei: “Maar Alice, ik heb jou niet bedoeld”, en ze kreeg geld van hem mee, ze zeggen een tientje. In de beginjaren van Vincentius gingen elke morgen twee zusters met enkele meisjes naar de vroegmis in de kerk. Bij vlagen weigerde de pastoor de communie. Als reactie daarop liet Vincentius voortaan een van de paters van Biezenmortel de mis in de eigen kapel doen. Als vooraanstaande families deftige dames op bezoek hadden, kon het gedrag van de pastoor worden voorspeld. Ze liepen een grote kans te worden overgeslagen aan de communiebank. De pastoor voelde zich veilig en nam de kans voorbeelden te stellen: wat van buiten het dorp kwam, was bedreigend. Eens preekte de pastoor dat als men dames met te luchtige kleding zag, men gerust met stront kon gooien. Een paar dagen later stond Frans van Zon uit de Berkhoek mest te breken op de Kreitenhei. En jawel, daar passeerde een mevrouw met een diep inzicht. Frans twijfelde geen moment. Raak. Midden in de roos. Pastoor van Eijl heeft alle kosten en een proces verbaal moeten vergoeden.