Spijkers, Joannes Maria

Joannes Maria Spijkers
Volledige namen	Joannes Maria Spijkers
Geboortedatum	15-09-1906
Geboorteplaats	Tilburg
Adres	Madeliefstraat 1
Woonplaats	Tilburg
Burgerlijke staat	Gehuwd
Naam echtgeno(o)t(e)	Paulina Wilhelmina Josephina Petronella van Berkel
Beroep	Handelsreiziger
Overlijdensdatum	16-10-1944
Plaats van overlijden	Berkel-Enschot

Geef de oorlog een gezicht!

Kun jij ons helpen met het schrijven van het levensverhaal van deze persoon?

Hoewel het meer dan 75 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog blijft het belangrijk de slachtoffers te herdenken. We willen door hun verhaal te vertellen de slachtoffers eren en de herinnering levend houden

Alle Tilburgse oorlogsslachtoffers zijn opgenomen in de Wiki Midden-Brabant en we streven er naar van ieder een levensbeschrijving en foto op te nemen.

Helaas hebben we van sommigen maar beperkte of soms helemaal geen informatie. We hebben jouw hulp nodig deze levensverhalen vast te leggen door ontbrekende informatie aan te vullen met verhalen of foto’s. We ontvangen je reactie graag via info@regionaalarchieftilburg.nl o.v.v. Wiki Oorlogsslachtoffers.

Spijkers, Joannes (Jan) Maria (geb. 15-09-1906 in Tilburg, gest. 16-10-1944 in Berkel-Enschot). Zoon van Theodorus Jozephus Spijkers (1876 – 1940) en Hendrica Cornelia van Dijk (1877 – 1918). Echtgenoot van Paulina Wilhelmina Josephina Petronella van Berkel (1910 – 1990). Spijkers overleed aan de gevolgen van verwondingen door een luchtaanval.

Achtergrond

Joannes Maria Spijkers is de tweede zoon in het kinderrijke gezin van Theodorus Jozephus Spijkers en Hendrica Cornelia van Dijk. Hij wordt geboren op 15-09-1906 in Tilburg, in de wijk Korvel. Later verhuist het gezin naar de Oude langstraat en de Lovensestraat. Zijn vader is ijzergieter. Na de geboorte van zoon Antonius, in september 1918, overlijdt eerst moeder Spijkers-van Dijk in december dat jaar en vervolgens Antonius in januari 1919. Een andere zoon overleed al eerder op 2-jarige leeftijd, in 1914.

Spijkers gaat naar de lagere school en gaat daarna in een textielfabriek werken. Hij raakt door een bedrijfsongeval met een textielmachine zijn rechterarm kwijt en draagt daarom de rest van zijn leven een prothese. Na dit ongeval gaat hij aan de slag bij schoenfabriek J. van Arendonk. Als beroep staat in diverse aktes handelsagent/handelsreiziger vermeld. Op 16-09-1929 trouwt Spijkers met Paulina Wilhelmina Josephina Petronella van Berkel. In eerste instantie gaan ze wonen aan de Van Rossumstraat. Via de Lange Nieuwstraat en de Molenbochtstraat komen ze in 1939 in de Madeliefstraat wonen, op nummer 1. Zij krijgen in het totaal 8 kinderen.

Luchtaanval

In de oorlogsjaren houdt Spijkers kippen en konijnen en hij gaat net als veel andere Tilburgers in de omgeving op zoek naar eten. Zijn oudste zoon Wim helpt hem vaak met de fietskar waarmee aardappelen, spek en groenten gehaald worden. Zo gaan ze op 16 oktober 1944 ook op pad, richting Moergestel. Daar lukt het vader en zoon om een varken te kopen. De terugweg gaat over Koningshoeven, omdat daar de kans op controles minder is dan wanneer ze via de Bosscheweg gaan. Wanneer ze bij het Trappistenklooster zijn, worden ze onder vuur genomen door een jachtvliegtuig. Vlakbij het kruisbeeld in de bocht van de weg worden ze getroffen. Zowel vader als zoon worden zwaar getroffen en overlijden waarschijnlijk al snel terplekke.

In een brief uit augustus 1945 vertelt frater Cyprianus van het Trappistenklooster aan Spijkers’ vrouw Pauline over die dag. Hij schrijft: “Even later kwam Mulders uit de Heuvelstraat (Biest) die na evacuatie bij ons een onderkomen had gevonden, binnen. De Broeder vroeg hem: “zijn er gewonden of doden langs de weg?” “Ja, antwoordde Mulders, twee bij het Kruis”. Ik heb me toen onmiddellijk in een draf naar de aangeduide plaats gespoed; toen ik op enige afstand was, heb ik hun luid-op de absolutie gegeven. De Vader lag rechts van de weg, het wagentje met een touw om zijn middel gebonden en had slechts een weinig bloed aan het voorhoofd; ik meende nog levenstekenen te bespeuren, heb hem enige schietgebedjes in het oor geroepen, gezegd een akte van berouw te verwekken en hem toen de absolutie en pauselijke zegen gegeven; vervolgens ben ik naar uw zoontje gegaan, die lag enige meters achter z’n Vader aan de andere kant van de weg; hij was zeker in het lichaam gewond, want hij lag in een grote plas bloed; de granaat was vlak bij ingeslagen. Ook hem heb ik schietgebedjes voorgezegd, absolutie en pauselijke zegen gegeven. Hij was voor zover ik er over kon oordelen, reeds overleden. Daarom ben ik weer naar z’n Vader gegaan, heb hem nogmaals enige schietgebeden voorgezegd, en tot berouw opgewekt. Hebben zij het gehoord en in hun hart meegebeden? (…) Inmiddels was er een jongen van het Rode Kruis bijgekomen, en 2 duitse soldaten, die ons verband gaven, maar er was niets meer aan te verbinden. Samen hebben we toen de slachtoffers aan de kant van de weg gelegd, want er moest een duitse wagen passeren. Daarop zijn nog andere jongens van het Rode Kruis gearriveerd met een auto, waar zij Vader en Zoon in hebben gelegd. Mijn taak was toen in zoverre volbracht en ik ben weer langs de gracht zo spoedig mogelijk van die gevaarlijke plaats naar huis gespoed, biddend voor de zielerust van de twee gesneuvelden.”

Volgens Rob Maayen wordt het gezin ’s avonds door pastoor Mannaerts in kennis gesteld van het noodlottige ongeluk. Zoon Theo, 13 jaar oud, verricht de identificatie in het ziekenhuis. De uitvaart van vader en zoon Spijkers is op 20 oktober om 9.30 u. Spijkers wordt met zijn zoon Wim begraven op het kerkhof van Loven.

Gebeurtenis

Hij kwam samen met zijn zoon [Wilhelmus Theodorus Joannes Spijkers] om bij vliegtuigbeschietingen in Berkel-Enschot.

Bronnen en Literatuur

• Regionaal Archief Tilburg, Archief 565, Collectie documentatie Tilburg 1940-1945, invnr. 209
• Ad de Beer en Gerrit Kobes, Het leven gebroken. De geschiedenissen van de Tilburgers die als gevolg van de strijd tegen Duitsland en de bezetting van Nederland om het leven kwamen, Tilburgse Bronnenreeks 4 (Tilburg 2002), p. 120
• Rob Maayen, Loven in de schaduw van oorlog en geweld (Tilburg 1997), p. 53 – 55