Sint Lambertuskerk

Sint Lambertuskerk

De Sint Lambertuskerk in de Slimstraat in Udenhout.

In 1723 werd het dorp Udenhout losgemaakt van de parochie Oisterwijk en kreeg het een eigen stenen schuurkerk. Omdat deze te klein werd om de katholieke gelovigen te herbergen werd in 1840 begonnen met de bouw van een nieuw gebedshuis aan de Slimstraat. Deze kerk werd in 1841 ingewijd. De ontwerper was de Bossche architect J.H. Laffertee. Het gebouw is een zogeheten waterstaatskerk, met een neoclassicistische architectuur en een overwegend neobarok interieur.

Het ontwerp en de bouw van waterstaatskerken was onderhevig aan de goedkeuring en controle door het ministerie van Waterstaat, waarvan ook subsidie werd ontvangen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is het begrip Waterstaatskerk niet verbonden aan een bepaalde bouwstijl. Bij katholieken was deze bouwstijl heel lang niet populair, omdat die kerken gebouwd zijn onder het beheer van protestanten. Meerdere Udenhoutse pastoors hebben plannen gehad om deze waterstaatskerk af te breken en een nieuwe kerk te bouwen. In het kenmerk van de waterstaatsstijl kent de Sint-Lambertuskerk aan de buitenkant strakke wandverdelingen met op de voorgevel pilasters en frontons. Het rijke interieur is vooral te danken aan de vele donaties destijds door de parochianen

De kerk werd in 1951 uitgebreid met twee zijbeuken en verkreeg daarmee zijn huidige kruisvorm. Opvallende interieurstukken van dit rijksmonument zijn het hoofdaltaar (1848), de preekstoel, het Loretorgel (1868) en de kerkbanken die door de beeldhouwer Leo Bäumler (1925-2008) uit Weiden i.d.Oberpfalz zijn vervaardigd in de periode 1955-1959.

De kerk is een rijksmonument.