Pas Franciscus Martinus van de: verschil tussen versies
| Regel 1: | Regel 1: | ||
<oorlogsslachtoffer> | <oorlogsslachtoffer> | ||
| + | |||
| + | In Middelburg, in de nacht van 13 op 14 mei, was het pikdonker. In een keer rrrrrrrr, mitrailleur en toen ploften we op de grond, ik voelde iets, er flitste iets langs mijn oren, ik weet niet wat het is geweest, dat duurde efkes. Uiteindelijk hield het op en we kwamen overeind en zijn binnen- gevlucht in een wasserij. Alles donker. Toen we binnen waren trok er iemand aan mijn jas en zei: "Ronnes, Ronnes, bid nog eens een rozenhoedje, want we komen hier nooit meer weg". "Dè witte nie", zei ik. Ik had nog niet gedacht om een rozenhoedje te bidden. Ik had toen geen tijd om een rozenhoedje te bidden. Het was red jezelf. Hoe komen we weg. We zijn gebleven tot 's morgens en toen zijn we opgetrokken naar Achtkerken een eindje van Middelburg op een boerderij en toen kwam aan het licht dat Frans van de Pas er niet meer bij was. Want die misten we. Want wie waar bleef, dat wist je niet. We hebben zogenaamd die dag doorgevochten, maar niks gedaan. We hebben daar een paar dagen langer gezeten, in de strijd zogenaamd. De rest van Holland was gecapituleerd. Toen ook Zeeland capituleerde hebben we ons geweer inge- leverd en ons fietske ook en toen richting Den Bosch. | ||
| + | Frans van de Pas sneuvelde bij dat angstige moment in Middelburg, "toen die mitrailleur af- ging". | ||
Versie van 9 mei 2019 om 09:27
In Middelburg, in de nacht van 13 op 14 mei, was het pikdonker. In een keer rrrrrrrr, mitrailleur en toen ploften we op de grond, ik voelde iets, er flitste iets langs mijn oren, ik weet niet wat het is geweest, dat duurde efkes. Uiteindelijk hield het op en we kwamen overeind en zijn binnen- gevlucht in een wasserij. Alles donker. Toen we binnen waren trok er iemand aan mijn jas en zei: "Ronnes, Ronnes, bid nog eens een rozenhoedje, want we komen hier nooit meer weg". "Dè witte nie", zei ik. Ik had nog niet gedacht om een rozenhoedje te bidden. Ik had toen geen tijd om een rozenhoedje te bidden. Het was red jezelf. Hoe komen we weg. We zijn gebleven tot 's morgens en toen zijn we opgetrokken naar Achtkerken een eindje van Middelburg op een boerderij en toen kwam aan het licht dat Frans van de Pas er niet meer bij was. Want die misten we. Want wie waar bleef, dat wist je niet. We hebben zogenaamd die dag doorgevochten, maar niks gedaan. We hebben daar een paar dagen langer gezeten, in de strijd zogenaamd. De rest van Holland was gecapituleerd. Toen ook Zeeland capituleerde hebben we ons geweer inge- leverd en ons fietske ook en toen richting Den Bosch. Frans van de Pas sneuvelde bij dat angstige moment in Middelburg, "toen die mitrailleur af- ging".
| Familienaam: | Pas |
|---|---|
| Voornamen: | Franciscus Martinus |
| Geboortedatum: | 17.2.1912 |
| Geboorteplaats: | Berkel Enschot |
| Adres: | C 59 |
| Woonplaats: | Biezenmortel |
| Gemeente: | Tilburg |
| Beroep: | landbouwer |
| Huwelijkse staat: | ongehuwd |
| Overlijdensdatum: | 14.5.1940 |
| Leeftijd: | 28 jaar |
| Plaats overlijden: | Middelburg |
| Individuele gebeurtenis: | Hij vocht aanvankelijk in de Peellinie, maar zijn compagnie moest zich terugtrekken naar Zeeland.
In de nacht van 13 op 14 mei 1940 sneuvelde hij tijdens de strijd om Middelburg. |
Bronnen
Over d´n oorlog. Udenhout en Biezenmortel tussen bezetting en bevrijding. (Udenhout, 1994) Slachtofferregister vd Oorlogsgravenstichting.