Neerstorten 1e Engelse bommenwerper Biezenmortel: verschil tussen versies
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| + | {{Infobox foto Udenhout | ||
| + | | naam = Kerkhof Biezenmortel | ||
| + | | afbeelding = [[Bestand:Graven_Canadese_soldaten_Biezenmortel.jpg|270px]] | ||
| + | | onderschrift = Graven van de zes bemanningsleden: Mac McPherson, Ossie Masicotte, Alain Fairless, Herb Robinson, Don McPherson en Ed Guinan. | ||
| + | }} | ||
De invasie in Normandië werd ook ondersteund met verhevigde bombardementsvluchten vanuit Engeland naar Duitsland. In Udenhout en Biezenmortel valt op, dat er vaker en meer Engelse bommenwerpers passeren. Het nieuws uit Normandië en het zichtbare en hoorbare in de eigen lucht verhogen de spanning bij de mensen. Tien dagen na de invasie van Normandië, in de nacht van 16 op 17 juni 1944, stort er een Engelse bommenwerper neer in Biezenmortel, neergeschoten door de Duitsers. Het wrak lag op de hoek van de Biezenmortelsestraat en de Capucijnenstraat, maar er lagen brokstukken in het hele gebied tussen Capusijnenstraat en Scheurenhoeve. | De invasie in Normandië werd ook ondersteund met verhevigde bombardementsvluchten vanuit Engeland naar Duitsland. In Udenhout en Biezenmortel valt op, dat er vaker en meer Engelse bommenwerpers passeren. Het nieuws uit Normandië en het zichtbare en hoorbare in de eigen lucht verhogen de spanning bij de mensen. Tien dagen na de invasie van Normandië, in de nacht van 16 op 17 juni 1944, stort er een Engelse bommenwerper neer in Biezenmortel, neergeschoten door de Duitsers. Het wrak lag op de hoek van de Biezenmortelsestraat en de Capucijnenstraat, maar er lagen brokstukken in het hele gebied tussen Capusijnenstraat en Scheurenhoeve. | ||
| Regel 4: | Regel 9: | ||
Er sneuvelden zes bemanningsleden. Zij zijn begraven op het kerkhof in Biezenmortel. In het Udenhouts [[kapelletje aan de Schoorstraat]] hangt een herdenkingsbord met hun namen erop. Eén bemanningslid overleefde het ongeluk. Dat was Laurie Ellis. Hij werd in een korenveld gevonden en door de Feldgendarmerie overgebracht naar het Kriegslazarett in Tilburg. Hij deed later het volgende verslag van de gebeurtenissen: ''Ik was eerder in de oorlog lid van een Engelse bemanning, maar ik werd geplaatst bij een Canadees squadron als instructeur. Normaal zou ik niet meegevlogen hebben in die Halifax als een van de bemanningsleden niet teveel missies gevlogen had en daarom nam ik zijn plaats in. Boven Nederland wordt het toestel getroffen door afweergeschut en het explodeert boven Udenhout. Heel de bemanning komt om, maar mij lukt het te ontsnappen, al weet ik nog steeds niet hoe. Door de explosie ben ik door een luik uit het toestel geslingerd en ik moet op de een of andere manier aan het koord van de parachute getrokken hebben, waardoor die zich opende. Ernstig gewond ben ik naar een ziekenhuis gebracht.'' Laurie Ellis is later overgebracht naar het krijgsgevangenkamp Stalag Luft Bankau-Kreulberg in Silezië. Bij het oprukken van de Russische troepen werd hij naar West-Duitsland getransporteerd, waar hij later is bevrijd door de Amerikaanse troepen. | Er sneuvelden zes bemanningsleden. Zij zijn begraven op het kerkhof in Biezenmortel. In het Udenhouts [[kapelletje aan de Schoorstraat]] hangt een herdenkingsbord met hun namen erop. Eén bemanningslid overleefde het ongeluk. Dat was Laurie Ellis. Hij werd in een korenveld gevonden en door de Feldgendarmerie overgebracht naar het Kriegslazarett in Tilburg. Hij deed later het volgende verslag van de gebeurtenissen: ''Ik was eerder in de oorlog lid van een Engelse bemanning, maar ik werd geplaatst bij een Canadees squadron als instructeur. Normaal zou ik niet meegevlogen hebben in die Halifax als een van de bemanningsleden niet teveel missies gevlogen had en daarom nam ik zijn plaats in. Boven Nederland wordt het toestel getroffen door afweergeschut en het explodeert boven Udenhout. Heel de bemanning komt om, maar mij lukt het te ontsnappen, al weet ik nog steeds niet hoe. Door de explosie ben ik door een luik uit het toestel geslingerd en ik moet op de een of andere manier aan het koord van de parachute getrokken hebben, waardoor die zich opende. Ernstig gewond ben ik naar een ziekenhuis gebracht.'' Laurie Ellis is later overgebracht naar het krijgsgevangenkamp Stalag Luft Bankau-Kreulberg in Silezië. Bij het oprukken van de Russische troepen werd hij naar West-Duitsland getransporteerd, waar hij later is bevrijd door de Amerikaanse troepen. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==Zie ook== | ==Zie ook== | ||
* [[Chronologie geschiedenis van Udenhout en Biezenmortel]] | * [[Chronologie geschiedenis van Udenhout en Biezenmortel]] | ||
* [[Portaal:Udenhout|Udenhout Wiki]] | * [[Portaal:Udenhout|Udenhout Wiki]] | ||
| + | * [https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/neergestorte-vliegtuigen-in-biezenmortel-1940-1945 Neergestorte vliegtuigen in Biezenmortel (website BHIC)] | ||
[[Categorie:Gebeurtenissen_in_Udenhout]] | [[Categorie:Gebeurtenissen_in_Udenhout]] | ||
Versie van 17 jun 2019 om 22:45
| Kerkhof Biezenmortel | ||
| ||
| Graven van de zes bemanningsleden: Mac McPherson, Ossie Masicotte, Alain Fairless, Herb Robinson, Don McPherson en Ed Guinan. |
De invasie in Normandië werd ook ondersteund met verhevigde bombardementsvluchten vanuit Engeland naar Duitsland. In Udenhout en Biezenmortel valt op, dat er vaker en meer Engelse bommenwerpers passeren. Het nieuws uit Normandië en het zichtbare en hoorbare in de eigen lucht verhogen de spanning bij de mensen. Tien dagen na de invasie van Normandië, in de nacht van 16 op 17 juni 1944, stort er een Engelse bommenwerper neer in Biezenmortel, neergeschoten door de Duitsers. Het wrak lag op de hoek van de Biezenmortelsestraat en de Capucijnenstraat, maar er lagen brokstukken in het hele gebied tussen Capusijnenstraat en Scheurenhoeve.
De Halifax BIII SE-O (Orange) MZ520 was 's avonds om 11 uur opgestegen vanaf de thuisbasis Croft in het graafschap York. In totaal stegen 321 vliegtuigen op (162 Halifaxes, 147 Lancasters en 12 Mosquito's). De Duitse afweer was deze nacht effectief. Ze haalden 31 bommenwerpers neer, 10% van de totale vloot die nacht. Bij de beoogde bombardementen werden maar enkele raffinaderijen in het Duitse Ruhrgebied getroffen.
Er sneuvelden zes bemanningsleden. Zij zijn begraven op het kerkhof in Biezenmortel. In het Udenhouts kapelletje aan de Schoorstraat hangt een herdenkingsbord met hun namen erop. Eén bemanningslid overleefde het ongeluk. Dat was Laurie Ellis. Hij werd in een korenveld gevonden en door de Feldgendarmerie overgebracht naar het Kriegslazarett in Tilburg. Hij deed later het volgende verslag van de gebeurtenissen: Ik was eerder in de oorlog lid van een Engelse bemanning, maar ik werd geplaatst bij een Canadees squadron als instructeur. Normaal zou ik niet meegevlogen hebben in die Halifax als een van de bemanningsleden niet teveel missies gevlogen had en daarom nam ik zijn plaats in. Boven Nederland wordt het toestel getroffen door afweergeschut en het explodeert boven Udenhout. Heel de bemanning komt om, maar mij lukt het te ontsnappen, al weet ik nog steeds niet hoe. Door de explosie ben ik door een luik uit het toestel geslingerd en ik moet op de een of andere manier aan het koord van de parachute getrokken hebben, waardoor die zich opende. Ernstig gewond ben ik naar een ziekenhuis gebracht. Laurie Ellis is later overgebracht naar het krijgsgevangenkamp Stalag Luft Bankau-Kreulberg in Silezië. Bij het oprukken van de Russische troepen werd hij naar West-Duitsland getransporteerd, waar hij later is bevrijd door de Amerikaanse troepen.