Marcus-Neumann, Selma: verschil tussen versies
k (Rob van Putten heeft pagina Markus-Neumann, Selma hernoemd naar Marcus-Neumann, Selma) |
|||
| Regel 50: | Regel 50: | ||
}} | }} | ||
| + | '''Neumann, Selma''' (Filehne (PL) 13-12-1890, Sobibor (PL) 09-04-1943), dochter van Siegmund Neumann en Paulina Cohn. Zij was gehuwd met Max Marcus. Zij hadden één dochter. | ||
| + | |||
| + | ==Achtergrond== | ||
| + | Selma Neumann werd op 13 december 1890 in Filehne (Polen) geboren als dochter van Siegmund Neumann en Paulina Cohn. Zij trouwde op 10 april 1924 in Filehne met [[Markus, Max|Max Markus]], fabrikant van geluidsdragers. Haar man had een dochter uit een eerder huwelijk, Gisela. Het huwelijk van Max en Selma Marcus bleef kinderloos.<br/> | ||
| + | Max Marcus, de man van Selma Neumann had in Berlijn onder de naam ‘Tempophon’ een bedrijf dat geluidsdragers produceerde. Toen na de machtsovername in 1933 de situatie voor de Joden in Duitsland steeds grimmiger werd, besloot Max Marcus naar Nederland te vluchten. Op 13 november 1934 werd hij ingeschreven in Oisterwijk waar hij onderneming opnieuw opstartte. Al op 27 april 1935 verhuisde hij naar de [https://wikimiddenbrabant.nl/Jan_Pietersz._Coenstraat_(Tilburg) J.P. Coenstraat 1d] in Tilburg en enkele dagen later kwamen ook zijn vrouw en dochter vanuit Berlijn naar Tilburg. Ook het bedrijf van Max Marcus, ‘Tempofoon’ werd van Oisterwijk verplaatst naar een ruimte aan het [https://wikimiddenbrabant.nl/Julianapark_(Tilburg) Julianapark 44] in Tilburg.<br/> | ||
| + | In maart 1940 verhuisde Max Marcus met zijn vrouw naar Rijswijk, maar al op 4 oktober 1940 keerden zij terug naar Tilburg omdat de gehele kuststreek van Schiermonnikoog tot Zeeuws-Vlaanderen verboden gebied werd voor niet-Nederlandse vluchtelingen (voornamelijk uit Duitsland gevluchte Joden). Aanvankelijk woonden zij aan de [https://wikimiddenbrabant.nl/Philips_Vingboonsstraat_26_(Tilburg) Philips Vingboonsstraat 26] en vanaf 15 mei 1941 aan de [https://wikimiddenbrabant.nl/Tuinstraat_(Tilburg) Tuinstraat 50]. | ||
| + | |||
| + | ==Deportatie== | ||
| + | Toen Selma Neumann en haar man een oproep kregen om zich op 28 augustus 1942 te melden voor ‘werkverruiming’ in Duitsland doken ze onder bij N.H.C. van Dijk aan het Goirkepark 43,<ref>Vanaf 26 februari 1942 was het verboden om straten, parken, etc. te vernoemen naar nog in leven zijnde leden van het koninklijk huis. Voor Tilburg had dit consequenties voor het Wilhelminapark (> Noorderpark), het Julianapark (> Goirkepark), de Prinses Julianastraat (< Badhuisstraat) en de Beatrixhof (> Van de Coulsterstraat. De Beatrixhof was overigens niet genoemd naar prinses Beatrix maar naar Beatrix Back van Broekhoven). Na de bevrijding keerden de oorspronkelijke namen weer terug, m.u.v. de naam Beatrixhof.</ref> naast het bedrijfspand van ‘Tempofoon’. Ook hun dochter en schoonzoon waren daar ondergedoken. Na een tip over mogelijke ‘zwarte handel’ doet de politie op 19 februari 1943 een inval bij Van Dijk. Daar wordt in een kast het echtpaar Marcus aangetroffen.<ref>Ook dochter Gisela en schoonzoon Max Maijer waren daar ondergedoken, maar werden niet aangetroffen. Zij doken onder bij de familie Heefer in de Klaverstraat en wisten de oorlog te overleven. Het bedrijf ‘Tempofoon’ werd na de oorlog door Max Maijer voortgezet.</ref> Selma weet ongemerkt vergif in te nemen. Toen de eerste symptomen zich manifesteerden is haar maag bij de G.G. en G.D. schoongespoeld en vervolgens is zij opgenomen in het Sint Liduinaziekenhuis (hulpziekenhuis) aan de Pelgrimsweg. Op 21 februari 1943 zijn Selma Neumann en Max Marcus in de Polizei- und Untersuchungs Gefängnis Haaren ingeschreven onder de nummers 1735 en 1736. Op 29 maart 1943 zijn ze overgebracht naar Westerbork (barak 60). Op 6 april 1943 werden ze op transport gesteld naar Sobibor waar ze bij aankomst op 9 april 1943 zijn vermoord. | ||
==Gebeurtenis== | ==Gebeurtenis== | ||
* [[Deportatie en vernietiging Joodse volksdeel Tilburg.]] | * [[Deportatie en vernietiging Joodse volksdeel Tilburg.]] | ||
| − | + | ==Bronnen== | |
| − | + | Regionaal Archief Tilburg | |
| − | + | * [https://www.regionaalarchieftilburg.nl/zoek-in-archieven/?/file/756588e932df354d8fd573cfa569fb0c Archief 565, ''Collectie documentatie Tilburg 1940-1945''], invnr. 268. | |
| − | + | * [https://www.regionaalarchieftilburg.nl/zoek-in-archieven/?/details/NL-TbRAT-16/keywords/16/withscans/0/start/0/limit/10/flimit/5 Archief 16, ''Overlijdensregister 1949''], akte 1024. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | ==Literatuur== |
| − | + | * Ad de Beer en Gerrit Kobes, ''Het leven gebroken. De geschiedenissen van de Tilburgers die als gevolg van de strijd tegen Duitsland en de bezetting van Nederland om het leven kwamen'', Tilburgse Bronnenreeks 4 (Tilburg 2002). | |
| + | * J. Bader, ''Kroniek van 'n Vervolging, Joden in Tilburg, Waalwijk en omstreken'' (Soesterberg 2018). | ||
| − | == | + | ==Externe links== |
| − | * [https://www. | + | * [https://www.joodsmonument.nl/nl/page/128439/selma-marcus-neumann Joods Monument] |
| + | * [https://www.bundesarchiv.de/gedenkbuch/en1134051 Memorial Book] | ||
| + | * [https://collections.arolsen-archives.org/archive/130338499/?p=1&s=selma%20marcus&doc_id=130338499 Arolsen Archives] | ||
| − | == | + | ==Noten== |
| − | |||
[[Categorie:Omgebrachte_Joodse_Tilburgers]] | [[Categorie:Omgebrachte_Joodse_Tilburgers]] | ||
[[Categorie:Oorlogsslachtoffers_Tilburg]] | [[Categorie:Oorlogsslachtoffers_Tilburg]] | ||
Versie van 14 sep 2021 om 17:37
| Selma Markus-Neumann | ||
| ||
| Selma Neumann | ||
| Volledige namen | Selma Neumann | |
| Geboortedatum | 13-12-1890 | |
| Geboorteplaats | Filehne (DE) | |
| Adres | Tuinstraat 50 | |
| Woonplaats | Tilburg | |
| Burgerlijke staat | Gehuwd | |
| Naam echtgeno(o)t(e) | Max Marcus | |
| Overlijdensdatum | 09-04-1943 | |
| Plaats van overlijden | Sobibor (PL) | |
Geef de oorlog een gezicht!
Kun jij ons helpen met het schrijven van het levensverhaal van deze persoon?
Hoewel het meer dan 75 jaar geleden is dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog blijft het belangrijk de slachtoffers te herdenken. We willen door hun verhaal te vertellen de slachtoffers eren en de herinnering levend houden
Alle Tilburgse oorlogsslachtoffers zijn opgenomen in de Wiki Midden-Brabant en we streven er naar van ieder een levensbeschrijving en foto op te nemen.
Helaas hebben we van sommigen maar beperkte of soms helemaal geen informatie. We hebben jouw hulp nodig deze levensverhalen vast te leggen door ontbrekende informatie aan te vullen met verhalen of foto’s. We ontvangen je reactie graag via info@regionaalarchieftilburg.nl o.v.v. Wiki Oorlogsslachtoffers.
| Max Marcus | ||
| ||
| Max Marcus |
| Sprechende Uhr (1912) | ||
| ||
| De 'Sprechende Uhr', een voorloper van de wekker, was een uitvinding van Max Marcus |
| Sprechende Uhr (1912) | ||
| ||
| De 'Sprechende Uhr', een voorloper van de wekker, was een uitvinding van Max Marcus |
| Sprechende Uhr (1912) | ||
| ||
| De 'Sprechende Uhr', een voorloper van de wekker, was een uitvinding van Max Marcus |
Neumann, Selma (Filehne (PL) 13-12-1890, Sobibor (PL) 09-04-1943), dochter van Siegmund Neumann en Paulina Cohn. Zij was gehuwd met Max Marcus. Zij hadden één dochter.
Achtergrond
Selma Neumann werd op 13 december 1890 in Filehne (Polen) geboren als dochter van Siegmund Neumann en Paulina Cohn. Zij trouwde op 10 april 1924 in Filehne met Max Markus, fabrikant van geluidsdragers. Haar man had een dochter uit een eerder huwelijk, Gisela. Het huwelijk van Max en Selma Marcus bleef kinderloos.
Max Marcus, de man van Selma Neumann had in Berlijn onder de naam ‘Tempophon’ een bedrijf dat geluidsdragers produceerde. Toen na de machtsovername in 1933 de situatie voor de Joden in Duitsland steeds grimmiger werd, besloot Max Marcus naar Nederland te vluchten. Op 13 november 1934 werd hij ingeschreven in Oisterwijk waar hij onderneming opnieuw opstartte. Al op 27 april 1935 verhuisde hij naar de J.P. Coenstraat 1d in Tilburg en enkele dagen later kwamen ook zijn vrouw en dochter vanuit Berlijn naar Tilburg. Ook het bedrijf van Max Marcus, ‘Tempofoon’ werd van Oisterwijk verplaatst naar een ruimte aan het Julianapark 44 in Tilburg.
In maart 1940 verhuisde Max Marcus met zijn vrouw naar Rijswijk, maar al op 4 oktober 1940 keerden zij terug naar Tilburg omdat de gehele kuststreek van Schiermonnikoog tot Zeeuws-Vlaanderen verboden gebied werd voor niet-Nederlandse vluchtelingen (voornamelijk uit Duitsland gevluchte Joden). Aanvankelijk woonden zij aan de Philips Vingboonsstraat 26 en vanaf 15 mei 1941 aan de Tuinstraat 50.
Deportatie
Toen Selma Neumann en haar man een oproep kregen om zich op 28 augustus 1942 te melden voor ‘werkverruiming’ in Duitsland doken ze onder bij N.H.C. van Dijk aan het Goirkepark 43,[1] naast het bedrijfspand van ‘Tempofoon’. Ook hun dochter en schoonzoon waren daar ondergedoken. Na een tip over mogelijke ‘zwarte handel’ doet de politie op 19 februari 1943 een inval bij Van Dijk. Daar wordt in een kast het echtpaar Marcus aangetroffen.[2] Selma weet ongemerkt vergif in te nemen. Toen de eerste symptomen zich manifesteerden is haar maag bij de G.G. en G.D. schoongespoeld en vervolgens is zij opgenomen in het Sint Liduinaziekenhuis (hulpziekenhuis) aan de Pelgrimsweg. Op 21 februari 1943 zijn Selma Neumann en Max Marcus in de Polizei- und Untersuchungs Gefängnis Haaren ingeschreven onder de nummers 1735 en 1736. Op 29 maart 1943 zijn ze overgebracht naar Westerbork (barak 60). Op 6 april 1943 werden ze op transport gesteld naar Sobibor waar ze bij aankomst op 9 april 1943 zijn vermoord.
Gebeurtenis
Bronnen
Regionaal Archief Tilburg
- Archief 565, Collectie documentatie Tilburg 1940-1945, invnr. 268.
- Archief 16, Overlijdensregister 1949, akte 1024.
Literatuur
- Ad de Beer en Gerrit Kobes, Het leven gebroken. De geschiedenissen van de Tilburgers die als gevolg van de strijd tegen Duitsland en de bezetting van Nederland om het leven kwamen, Tilburgse Bronnenreeks 4 (Tilburg 2002).
- J. Bader, Kroniek van 'n Vervolging, Joden in Tilburg, Waalwijk en omstreken (Soesterberg 2018).
Externe links
Noten
- ↑ Vanaf 26 februari 1942 was het verboden om straten, parken, etc. te vernoemen naar nog in leven zijnde leden van het koninklijk huis. Voor Tilburg had dit consequenties voor het Wilhelminapark (> Noorderpark), het Julianapark (> Goirkepark), de Prinses Julianastraat (< Badhuisstraat) en de Beatrixhof (> Van de Coulsterstraat. De Beatrixhof was overigens niet genoemd naar prinses Beatrix maar naar Beatrix Back van Broekhoven). Na de bevrijding keerden de oorspronkelijke namen weer terug, m.u.v. de naam Beatrixhof.
- ↑ Ook dochter Gisela en schoonzoon Max Maijer waren daar ondergedoken, maar werden niet aangetroffen. Zij doken onder bij de familie Heefer in de Klaverstraat en wisten de oorlog te overleven. Het bedrijf ‘Tempofoon’ werd na de oorlog door Max Maijer voortgezet.