Hein Mandos
Henricus (Hein) Maria Casper Alphonsus Mandos (Tilburg 1907 – Geldrop 1978) studeerde Nederlands en geschiedenis aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Van 1937 tot 1972 was hij leraar Nederlands te Eindhoven. Mandos was medeoprichter van de Heemkundige Studiekring Kempenland, (hoofd-)redacteur van Brabants Heem, redacteur van de Bijdragen tot de geschiedenis van het Zuiden van Nederland, medeoprichter van de Bijdragen tot de Studie van Brabants Heem en Cultuurhistorische Verkenningen in de Kempen en redacteur van de Katholieke Encyclopedie, Onze Taaltuin en het Historisch Tijdschrift. Hij werkte mee aan de boeken Het Nieuwe Brabant (1952-1955), Land van Dommel en Aa (1947) en De Acht Zaligheden: De oude kern van de Kempen (1971). In 1955 schreef Mandos het artikel Folkloristische verkenningen in Tilburg’s verleden voor de bundel Van heidorp tot industriestad. Daarnaast publiceerde hij onder meer over Oost-Brabantse spreekwoorden. Na zijn dood bewerkte zijn weduwe M. Mandos-Van de Pol zijn nagelaten manuscript met ruim zesduizend spreekwoorden tot het ook voor Tilburg belangrijke en vaak herdrukte boek De Brabantse spreekwoorden (1988). Zijn spreekwoordenarchief werd in 1985 ondergebracht in de Hein Mandosstichting.