Categorie:Oorlogsslachtoffers

Inleiding Sinds 1990 is Gerrit Kobes, medewerker van het Regionaal Archief Tilburg, bezig geweest met het verzamelen van gegevens over de oorlogsslachtoffers van de gemeente Tilburg van vòòr de herindeling. (1997) Het resultaat hiervan heeft hij in samenwerking met drs. A. de Beer in mei 2002 gepubliceerd met het boek Het leven gebroken. De geschiedenissen van de Tilburgers die als gevolg van de strijd tegen Duitsland en de bezetting van Nederland om het leven kwamen. Het boek is uitgegeven door de Stichting tot Behoud van Tilburgs Cultuurgoed in de serie Tilburgse Bronnenreek 4 en is verkrijgbaar bij genoemde Stichting. Het boek begint met de meidagen van 1940 en eindigt in april 1945. De slachtoffers die gevallen zijn in het voormalig Nederlands-Indië alsmede in de politionele akties en de strijd in Nieuw Guinea en Korea zijn nog niet opgenomen. Een publikatie hierover is nog in voorbereiding. Op deze pagina treft U de namen van de oorlogsslachtoffers aan en een link naar de gebeurtenissen. De lijst zal steeds geactualiseerd worden. U kunt ons hierbij helpen door te reageren d.m.v. de oproep

Het leven gebroken is geen boek waar je vrolijk van wordt. Het gaat immers over personen, wier leven letterlijk is gebroken. Maar eigenlijk kent het boek ook nog een andere zijde, nl. dat van de nabestaanden. Ook hun leven is gebroken.

Het zal je maar gebeuren, dat je in de Meidagen van 1940 in de Noordstraat wandelt en er valt niet ver bij je vandaan een bom, die het leven van je moeder wegneemt of de pastoor komt vertellen dat je man, je vader, of verloofde in de strijd tegen de bezetter op het slagveld is gevallen! Je leven is gebroken!

Het zal je maar gebeuren dat je toevallig een jood bent en je overwint de dood in het concentratiekamp, terwijl je gezin, je familie op onmenselijke wijze volledig is uitgemoord. Je leven is gebroken.

Het zal je maar gebeuren dat je man of zoon door dwangarbeid het leven verliest en niet meer naar Tilburg zal terugkeren of je vader door de bezetter wordt afgevoerd omdat hij actie ondernam tegen deze onderdrukking en je ziet hem nooit meer terug. Je leven is gebroken.

Het zal je maar gebeuren dat in het einde van de strijd en zelfs na de bevrijding in oktober 1944, bomscherven en vliegende bommen het leven van je dierbaren wegneemt. Je leven is gebroken.

Het is weliswaar al lang geleden dat de bezetter capituleerde maar voor velen blijft het leven gebroken: Een 6 jarig meisje maakte mee dat haar vader in 1942 werd gearresteerd omdat hij naar Radio Oranje had geluisterd. Hij was verraden door een NSB-collega, maar dat wist hij niet. In 1944 overleed hij in Dachau. Dat meisje van toen is thans een vrouw op leeftijd: Ik heb aan al dit verdriet, van zo nabij meegemaakt, een bezwaard gemoed mijn leven lang meegedragen. Zeker nadat ik besefte wat mijn allerliefste vader heeft moeten doorstaan. Ik begrijp als geen ander wat al die duizenden mensen en vooral kinderen die nu slachtoffer worden van al die vreselijke oorlogen hun verdere leven mee zullen moeten dragen en hun leven zal beïnvloeden, een onbeschrijfelijk verdriet…….

Als U thans om U heenkijkt en ziet hoeveel oorlogsgeweld er overal plaats vindt, dan moeten we toch wel tot de conclusie komen dat er op dit moment een onbeschrijfelijk verdriet zich van deze wereld meester moet maken!! Moeten wij leren leven met oorlogsgeweld?? Is Herdenken is ook niet een beetje gedenken om te voorkomen? En is de oplossing om oorlogsmisdaden te voorkomen eigenlijk niet heel eenvoudig door gewoonweg geen oorlog meer te voeren?

Het leven gebroken wordt opgedragen aan alle nabestaanden van de slachtoffers van de Tweede wereldoorlog. Beschouw het als basis voor jullie digitaal monument en help ons dit monument verder op te bouwen: Wij willen van ieder slachtoffer ook een foto om hem/haar herkenbaar te maken, uit de anonimiteit te halen, om het een gezicht te geven. Pas dan is een blijvende herinnering gewaarborgd. Een blijvende herinnering, daar gaat het om…….

Heeft U voor ons nadere informatie, maak dan s.v.p. gebruik van [[1]].