Aula

De aula is de voornaamste ruimte van de universiteit. Het begrip 'aula' komt oorspronkelijk uit het Grieks (aule, centrale binnenplaats) om in het Latijn de betekenis te krijgen van officiële vergader- of gehoorzaal. De eerste aula van de universiteit (foto) bevond zich aan de huidige Tivolistraat, in het gebouw dat de universiteit in 1962 verliet om naar de huidige campus te verhuizen.

In de moderne aula, in het hart van het Cobbenhagengebouw, is de blauwe schoudermantel (cappa) om de schouders gehangen van eredoctores zoals Kofi Annan, Al Gore of Robert Schuman. De aula is de enige plek op de campus waar zittingen, zoals de opening van het academisch jaar, de viering van de dies (verjaardag) of promoties nog worden geopend met (een kort) gebed.

Studentenverzet en erediensten

De aula was ook meerdere malen het toneel van studentenverzet, meestal gericht tegen overheidsplannen of het eigen bestuur (“Weg met Van Boven, leve de jongens van beneden”). En onveranderlijk is het de plek waar menig promovendus zich met vaak knikkende knieën naar de corona begeeft om de geleerde vragen van professoren van een deugdelijk antwoord te voorzien.

Academische bijeenkomsten worden wel eens de erediensten van de moderne tijd genoemd, en de wat kerkelijke Tilburgse aula is daarvoor een passend decor, zeker nadat in de 21e eeuw de akoestiek en de presentatietechnieken op orde zijn gebracht. De hoge muren, alleen onderbroken door verticale, smalle, ritmisch geplaatste openingen, doen denken aan de sobere kerkarchitectuur uit de periode van wederopbouw, na de Tweede Wereldoorlog. Architect Jos. Bedaux voorzag de aula bovenin van een smalle lichtstraat, waardoor de ruimte een besloten, ingetogen indruk maakt.

Wandtapijt - Understanding Society

De aula, inclusief balkon, biedt plaats aan ruim 650 mensen. Opvallend is dat de ruimte ‘vrij’ in het gebouw staat, los van de gevel - je kunt om de aula heen lopen. In de aula hangt een door het Nederlands Textielmuseum geweven wandtapijt van kunstenaar Teun Hocks, met als motto understanding society. Afgebeeld is een grijzende man die in een kaal landschap met een loep een voetstap bestudeert; een heel grote, die de mens kennelijk zelf gezet heeft. Bij de onthulling meldde Hocks dat hij met zijn kunst al levenslang tracht de wereld te doorgronden, maar daarin - na al die jaren - nog steeds niet geslaagd te zijn.