Ad Vorstenbosch
| Ad Vorstenbosch | ||
|
De laatste Udenhoutse militair die naar Nieuw-Guinea werd uitgezonden was Ad Vorstenbosch, een broer van de eerdergenoemde Piet Vorstenbosch. Ad vertrok op 22 mei 1962 naar Nieuw-Guinea en kwam net als zijn broer en net als Jos Raaijmakers terug tegen Kerstmis 1962. Ad vervulde de militaire dienst van augustus 1961 tot april 1963 bij de Koninklijke Marine. Hij was ziekenverpleger. Zijn missie in Nieuw-Guinea was aan boord van het bevoorradingsschip de H.M. Pelikaan. Bij vertrek in Nederland was het schip vol beladen, met levensmiddelen, rollend materieel voor de landmacht en oorlogsklare torpedo’s voor de onderzeeërs. Op weg naar Nieuw-Guinea werd het bevoorradingsschip zes weken lang geëscorteerd door een onderzeeër om te voorkomen dat de voorraad in verkeerde handen viel of naar de bodem van de zee werd geschoten. Ook gedurende het verblijf in Nieuw-Guinea was er permanente escorte door het fregat H.M. Kortenaer en door de onderzeeër Walrus. Voornoemde Leo van der Loo was bemanningslid op dit fregat H.M. Kortenaer. De belangrijke taak van het bevoorradingsschip was natuurlijk het bevoorraden van de Nederlandse troepen, maar als er aanvallen waren van Indonesische landingsvaartuigen, dan raakte ook de bemanning van het bevoorradingsschip betrokken bij de gevechten. Zo voer het schip van haven tot haven, Hollandia, Biak, Fak Fak, Merauke, Manokwari en Sorong. Een enkele keer voer het schip naar Australië om opnieuw te bevoorraden. Tussen de operaties door gingen artsen en ziekenverplegers aan land om in de kampongs medische hulp aan de plaatselijke bevolking te verlenen.
Bij de Nederlandse terugtrekking uit Nieuw-Guinea werden alle kazernes leeggehaald en al het materiaal moest terug naar Nederland. Ook het bevoorradingsschip de H.M. Pelikaan heeft daaraan bijgedragen.
Een overgetelijk moment beleefden de broers Piet en Ad Vorstenbosch toen Ad voor bevoorrading op de kazerne van Biak kwam en zijn daar gelegerde broer Piet ontmoette. “Het was onverwacht, apart en dierbaar om zover weg van thuis je broer de hand te kunnen schudden en hem al het beste te wensen op een moment met een onzekere toekomst”.
(Zie ook Unentse Sprokkels 9, blz. 3 t/m 19.)