Voor de rechter

Toon Brekelmans hield voor de afwisseling wel van een lekker stukje konijn op tafel. In de Udenhoutse bossen en nabij den Brand waren voldoende konijnen aanwezig. Ook toen hij pater was, is de passie gebleven. Eens, toen hij op het missiehuis van Goirle woonde, was hij ’s morgens vroeg aan het wandelen in de kloostertuin. Daar waren strikken gezet, niet door Toon, maar die stonden er. Ze waren allemaal leeg. Toen stond de veldpolitie plots met een grote hond naast hem, die hem een bekeuring gaf voor stropen. Toon bracht het voor de rechter in Tilburg en won zijn rechtszaak. Als je immers ’s morgens vroeg in de natuur wandelt, mag je ervan genieten, mag je naar de bloemen kijken, naar de dieren en ook naar strikken. “En naar strikken kijken is iets anders dan strikken nakijken”. Daar was de rechter het mee eens.