Studentendecaan

Een nieuw beroep

Na de Tweede Wereldoorlog nam de studenteninstroom snel toe waardoor er behoefte ontstond aan een ‘studentendecaan’. Dat beroep bestond toen nog niet, maar wat men zocht wordt nu door de etymologiebank als volgt gedefinieerd: “een academisch gevormd functionaris verbonden aan een universiteit met als taak het geven van voorlichting en inlichtingen aan (aanstaande) studenten betreffende de keuze van de studierichting, studietoelagen, militaire dienst e.d.”. De circa 55 universitaire studentendecanen vormen tegenwoordig zo ongeveer de kleinste beroepsgroep van Nederland. Ze zijn verenigd in het Landelijk Beraad Studentendecanen-wo. Zeer waarschijnlijk was de allereerste studentendecaan van Tilburg University Boeb Jaspers, in 1956, die in 1967 werd opgevolgd door Han Veraart, na wie Freek Derks aantrad. Nadat de derde studentendecaan Danny Backx begin jaren tachtig hoofd van de Dienst Studentenzaken Welzijn (DSW) was geworden, volgden Christa Thoolen, Carel van Nahuys en Wim Meuwissen. De langst zittende studentendecaan is Mies Hezemans, die in 1992 begon en er tot op heden zit.

Taken

De studentendecanen houden zich bezig met informatie, advies en begeleiding aan studenten op het gebied van rechtspositie (inschrijving, collegegeld, studiefinanciering, particuliere fondsen), welzijn, gezondheidszorg, studiekeuze en studiemethoden en ze begeleiden studenten die studievertraging oplopen door bijzondere omstandigheden. Ook adviseren ze examencommissies over o.a. het bindend studieadvies en het College van Bestuur over kwesties rond inschrijving en collegegeld. Ook het beheer van het centraal klachtenloket is een verantwoordelijkheid van de decanen, evenals het toekennen van tentamenvoorzieningen aan studenten met een beperking (in 2016: ruim 600). In 2016 hadden de drie studentendecanen (2,2 fte) ca. 5.500 studentcontacten, en dat aantal groeit jaarlijks.

Veranderingen

Het takenpakket van de studentendecaan beweegt mee met de universiteit en met de wet- en regelgeving. Zo verdwenen de vragen over rijksstudietoelagen en militaire dienstplicht, toen beiden door de overheid werden afgeschaft. En voor vragen over studie- en beroepskeuze kunnen studenten intussen bij andere professionals terecht. De vragen van nu hebben vaak betrekking op zaken als studieduur en studiefinanciering die beide drastisch zijn ingeperkt. Daarbij hebben internationale studenten en studenten met een beperking hun intrede gedaan, wat complexe vraagstukken met zich meebrengt. Alle veranderingen ten spijt: in essentie draait het nog steeds om “studie- en leefklimaat als component van individuele hulpverlening”, zoals het in 1968 werd genoemd.