Slagwerkgroep
In 1946 had Fons Michielsen, toen nog als onderdeel van de harmonie St.Cecilia, een drumband opgericht. Bij de oprichting kregen de leden een plankje mee naar huis, om thuis op dat plankje te oefenen. De drumband stond decennialang onder leiding van Frans Remeijssen. Na de fusie van de fanfare Moed & Volharding en de harmonie St.Cecilia nam Joseph Pennings dit over. De drumband ging mee doen aan concoursen. In 1981 werd in Stiphout zelfs een eerste prijs met promotie naar de 2e divisie behaald. Deze titel werd behaald op het ritme van “De Verwisselmars no.3”. Het aantal leden had zijn ups en downs, maar doorgaans telde de drumband toch wel 20 leden. Vanaf 1987 heeft Harry Dona, gesteund door zijn vrouw Neeltje, de slagwerkgroep nieuw leven ingeblazen. In 1991 ging de dirigeerstok over naar Peter van Horik. Peter werd opgevolgd door Hans Verweij. Onder zijn leiding werd de ingeslagen muzikale weg verder bewandeld en ontwikkelde de groep zich tot een percussiegroep. De stukken die op de lessenaar kwamen, hadden vaak een verhalend karakter. Daaronder veel Afrikaans getinte werken als “African safari” of heroïsche verhalen als “The battle of Bannockburn”. Aanvankelijk deed de slagwerkgroep soms mee aan een concours, maar het repertoire paste moeilijk bij de voorkeur voor marsmuziek van de jury.
Op zondag 7 juni 1998 was de slagwerkgroep van de partij in de Amsterdam Arena. Coca Cola organiseerde een fanclubdag om het Nederlands voetbalelftal uit te zwaaien naar het WK in Frankrijk. Koen van den Broek schreef een compositie die door 125 Midden-Brabantse slagwerkers werd uitgevoerd op van alles waar geluid uit kon komen, van elektrische drumstellen tot badkuipen, motorkappen en glascontainers. Dat voor een gehoor van 4500 mensen.
De ontwikkeling van de slagwerkgroep leidde tot voorstellingen die een totaal theater-karakter kregen. De muziek bleef uiteraard de hoofdmoot, maar er werden licht- en geluidseffecten ingevoegd. Naast ruimte voor dans kwam er ook ruimte voor speciale effecten, zoals in 2004 de doedelzakspeler van de Dutch Pipes en Drums en in 2005 toen Maike Kuijpers en Brigitte van Rossum muziekdoosjes bespeelden.
De slagwerkgroep had vaak een verhuiswagen nodig. Van het podium van de Schelf naar het café aan de voorkant van de Schelf, ’t Plein, de Brandweerkazerne, de kapel en de recreatieruimte van Vincentius, de bakkerij van Leo Geerts in Biezenmortel en uiteindelijk in het Muziekhuis in Berkel-Enschot. In 2006 hield de slagwerkgroep op te bestaan door de terugloop van het aantal leden.