Rector Jos Merkx
| Rector Jos Merkx | ||
| ||
| De voorzitter van de NCB Ad Latijnhouwers reikt de gouden speld van de NCB uit. |
| Rector Jos Merkx | ||
| ||
| Als rector van Huize Vincentius kende hij de bewoonsters en hij was bij hen erg geliefd. |
| Rector Jos Merkx | ||
| ||
| De rector bij een Lourdesreis. |
Jos Merkx is geboren in Haaren, als enige zoon in een boerengezin en werd beschouwd als de opvolger in het bedrijf. Maar zoon Jos wilde priester worden en toen moeder ernstig ziek werd, beloofde ze, dat hij naar het seminarie mocht, als ze weer beter werd. Dat gebeurde. In 1951 ontving hij in de Sint Jan van Monseigneur Mutsaerts de priesterwijding en volgde de benoeming tot kapelaan in Wamel. In 1955 werd hij benoemd tot kapelaan in de Tilburgse parochie ’t Heike, waar na een half jaar pastoor Van Dun werd opgevolgd door pastoor Bekkers. De kapelaan uit Haaren had wat angst voor de stad, maar zijn taak - jeugdwerk en catechismusles op de mulo - gingen hem zeer goed af. Dan volgde de benoeming tot geestelijk adviseur van de NCB. “Dat is het mooiste geweest, wat me overkomen is. Veel sociaalcharitatief werk, fondsen vormen, meegaan met Lourdesreizen voor zieken en vakantieweken voor gehandicapten mee organiseren, maar vooral veel persoonlijke adviezen aan mensen die het moeilijk hadden en het soms niet meer zagen zitten om hun bedrijf gaande te houden”. Naast het adviseurschap van de NCB werd Merkx benoemd tot rector van Huize Vincentius, waar hij rector van Teeffelen opvolgde. Hij bleef rector van Vincentius tot zijn “pensionering”, maar hij mocht blijven wonen in het mooie pand aan de Schoorstraat 2, waar in de voortuin de ploeg staat opgesteld, die rector Merkx kreeg bij zijn afscheid van de NCB. In zijn Udenhoutse tijd heeft rector Merkx 5 pastoors meegemaakt. Vooral pastoor Gevers deed, in de tijd dat er nog vijf weekendmissen waren, vaak een beroep op de rector. De laatste vijftien jaar van zijn leven was hij beschikbaar voor diverse parochies, maar vooral voor die van Berkel. Hij legde de vele afstanden vooral met de fiets af. Toen in 1990 Heemcentrum ’t Schoor werd opgericht, verleende hij gastvrij onderdak op de zolder van zijn woning en hij werd tegelijk bestuurslid. Rector Jos Merkx overleed op zondag 30 augustus 2009 op 84 jarige leeftijd.
Tot slot nog een kleine anekdote. In de ochtend van 6 januari 2002 was het spek- en spekglad vanwege de ijzel. Niettemin liet rector Merkx de auto thuis staan en nam de fiets om in Berkel voor te gaan in de H.Mis. Maar in Berkel viel de rector, ook nog eens vlak voor een auto. De rector belandde in het ziekenhuis met een gebroken kaak. De rector kwam gelukkig dezelfde week weer thuis en moest een maand later, in de eerste week van februari, op controle terug naar de behandelend specialist. “De kaak wordt niet meer zo het was en dat zal invloed hebben op het spreken”, zo concludeerde de specialist. De rector vroeg aan de specialist: “Zou ik over een paar weken kunnen zingen?”. De specialist antwoordde: “Maar natuurlijk”. “Da’s mooi”, vervolgde de rector, “ik heb mijn hele leven nog niet kunnen zingen”. Rector Merkx overleed op 30 augustus 2009. Op 6 september volgde de uitvaart in de Udenhoutse kerk, die tot de laatste plaats bezet was. Er waren dus dicht bij 1100 mensen in de kerk. De dienst werd voorgegaan door de Oisterwijkse oud-deken Van Buijtenen, geassisteerd door de Udenhoutse pastoor Looyaard en door pastoor Xaviur van der Spank, de opvolger van Rector Merkx bij de NCB. Bisschop Hurkmans was aanwezig om de absoute te verrichten, het laatste afscheid. Rector Merkx ligt begraven op het kerkhof van Haaren. (Zie Unentse Sprokkels 7, blz. 17 t/m 23.)