Lullen

Je hebt van die momenten dat de woorden van iemand in je hele directe omgeving je kunnen storen. Als iemand zich ongevraagd bemoeit met iets wat jezelf ook flink dwarszit. Of als iemand voor de zoveelste keer begint over weer hetzelfde. In de Udenhoutse taal kun je dit soort ongevraagde adviezen wegwuiven door indringend en gebiedend te zeggen: nie lullen. De gaote in de sokke lulle, tot vervelens toe maar doorpraten. Hij lult of ie gin vel vur z’n kont heej, praten als een kip zonder kop.