Leo Le Mire
| Leo Le Mire | ||
| ||
| Leo geschilderd door zijn zoon Arthur |
Derde zoon van Guillaume en Clotilde, was de volgende kasteelheer. Hij trouwde met de Gelderse Maria Claessen. Leo en Maria gingen kort voor de Eerste Wereldoorlog naar Nederlands-Indië om daar hun toekomst op te bouwen. Hij was op Java administrateur van een rubberplantage. Na die oorlog keerden zij terug naar Nederland. Zij kregen samen drie kinderen: Eleonore, Arthur en Clotilde. In 1922 herhaalde zich de geschiedenis. Na de dood van de moeder van Leo, Clotilde Le Mire-Dincq, besloten de erfgenamen om de bezittingen van de familie publiek te verkopen. Leo Le Mire kocht zijn ouderlijk huis, het kasteel, en bijbehorende landerijen uit de boedel. Een ander gedeelte van de onroerende goederen behield de familie onverdeeld aan zich. Leo was beschermheer van de harmonie en lid van het groepscomité van Scouting St.-Lambertus. De kasteelvrouw was vanaf 1929 tot aan 1945 presidente (voorzitter) van de Boerinnenbond. Bij de 80e verjaardag van Leo Le Mire in 1956 kreeg hij van pastoor Prinsen een kerkbank aangeboden. Die kunnen we nog altijd in de kerk bewonderen op rij vier bank 7. Op deze bank staat het familiewapen. Leo Le Mire en zijn vrouw mochten beiden heel oud worden op het kasteel. Hij werd 94 en zij bijna 96. Vaak wordt gezegd dat men sober moet leven wil men oud worden. Dat gaat zeker voor hen op. De inkomsten van hun landgoed zijn altijd beperkt geweest. De houtverkoop en de pacht van de verschillende landerijen brachten nauwelijks voldoende op om van te leven en de gebouwen te onderhouden.